Familie Bellinga won deze week de VEED Award voor ‘Beste Vlogger’, nadat Fara meer dan 220.000 mensen liet meegenieten van haar zwangerschap. En van alles wat daarbij kwam kijken.
Aan LINDAnieuws vertelt ze hoe dat was.
Lees ook
Krista (43) werd na acht jaar ‘ein-de-lijk’ zwanger door de eiceldonatie van Deborah
Voor elke fase heeft Fara (29), familievlogger van ‘De Bellinga’s’, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Mijn man Daniël (37) werkte als coach om mensen aan een gezonde levensstijl te helpen. Ik was storemanager in een schoenenwinkel, maar hielp hem met de promotie. In 2013 wilden we meer mensen trekken via internet. Zo zijn we eerst een blog en YouTube-kanaal begonnen.”
“In de YouTube-video’s gaven Daniël en ik elke week tips. Zo vertelde ik over hoe ik na mijn zwangerschap twintig kilo was afgevallen. We moesten telkens bedenken hoe we de kijkers vast konden houden. Zo begonnen we op 24 juli 2015 een ‘vlogmarathon’: veertien dagen lang elke dag vloggen. Die marathon is positief uit de hand gelopen: vandaag posten we vlog 948 van die marathon, hebben we bijna 228.000 abonnees en wonnen we de VEED Award 2018 voor ‘Beste Vlogger’.”
“Daniël en ik hadden al twee kinderen samen – Luan (5) en Lucilla (3) – toen we besloten dat we open stonden voor een derde. Een maand later was ik zwanger. Het moment dat we erachter kwamen, was nog even geweldig als bij de eerste.”
“Zoals iedereen een zwangerschap even geheimhoudt, deden wij dat ook voor onze volgers. Dat was één van de moeilijkste stukken van de zwangerschap. Ik was erg moe, maar moest dat verborgen houden. Na acht weken vertelden we het iedereen. Ik was zó blij dat ik eindelijk eerlijk kon zijn. We bekijken nog altijd de reacties en die waren deze keer extra bijzonder.”
Fara, Lucilla en Luan tijdens een echo.
“Het tweede trimester was emotioneel zwaar. Ik had enorme nesteldrang en kocht vol trots veel babykleding. Daar kwam kritiek op: ‘Wat koop je toch veel kleren!’ Mensen vonden dat ik gewoon de spullen van Lucilla door kon geven. Ik had het erg moeilijk met die kritiek. Toen besloot ik meer van ons persoonlijke leven te vertellen in een vlog.”
“Na de geboorte van Lucilla werd ik ontslagen en hadden we helemaal niet veel geld. Al haar babykleding kwam van een weggeefwinkel. Nu ik door onze succesvolle vlogs eindelijk kon genieten van het kopen van babyspullen, nam ik het er ook van. We kregen hartverwarmende reacties op de openhartige vlog. Wel besloten we dat alleen Daniël vanaf dat moment de reacties zou lezen. Met een baby in je buik, kun je geen stress gebruiken.”
Fara, zwanger.
“Met 37 weken ben ik gecontroleerd en zagen ze dat de baby aan de kleine kant was. Tien dagen later zou er weer naar gekeken worden, maar twee dagen daarvoor had ik een normale controle bij de verloskundige. Ook zij constateerde dat de baby klein was en ondernam meteen actie.”
“Ik moest naar het ziekenhuis om een hartfilmpje te laten maken. Ik vond het vreemd dat dit ineens moest: er was eerder gezegd dat ze pas na tien dagen weer konden testen, er was nu andere apparatuur gebruikt waarop de baby kléiner werd gemeten dan acht dagen daarvoor én Luan en Lucilla waren ook klein, dus dat was normaal bij mij. Na het maken van meerdere filmpjes – omdat ze het niet meteen goed zagen -, werd er gezegd dat ik die nacht moest blijven en de dag daarna ingeleid zou worden. Toen raakte ik in paniek.”
“Het voelde totaal niet goed. Alles in mij zei dat ik naar huis moest: terug naar de kinderen. Mijn moedergevoel zei ook dat het voor de baby beter was als ik in alle rust thuis zou slapen. De artsen raadden het ten zeerste af, maar toch ging ik – op eigen risico – naar huis.”
Daniël en Fara tijdens de bevalling.
“Thuis kon ik niet slapen. Ik hield de hele nacht in de gaten of de baby bleef bewegen. Toch ben ik blij dat ik mijn instinct gevolgd heb. In het ziekenhuis had ik helemaal niet kunnen ontspannen. De volgende dag werden mijn vliezen gebroken – ik had toen al drie centimeter ontsluiting, dus de baby wilde er blijkbaar zelf ook graag uit – en had ik een fijne bevalling. Op 8 februari 2018 werd onze dochter Luxy geboren.”
Fara en Luxy, net na de bevalling.
“Onze vlog loopt tien dagen achter en daar maakten we optimaal gebruik van. We hebben geen bord in de tuin gezet en het maar aan een paar mensen laten weten. Zo konden we even anoniem genieten van ons gezin. Ik heb geen zwangerschapsverlof gehad, maar dat zou ik ook niet willen. Je kunt een schilder ook niet vragen om zijn kwasten opzij te leggen. Ik geniet ervan om de vlogs te maken.”
Fara tijdens het editen van een vlog.
“Ik besloot in een vlog te vertellen hoe de bevalling voor mij geweest was. Ik werd erg emotioneel en merkte toen pas hoeveel impact de plotselinge bevalling op me had gehad. Deze video heeft echt geholpen bij de verwerking ervan. Ook dat is het mooie eraan.”
“Het gaat hartstikke goed met ons. Luxy werd klein geboren, maar groeit nu als kool. De reacties die we krijgen zijn geweldig. Heel onze woonkamer hangt vol met kaarten en tekeningen en we ontvangen enorm veel kraamcadeaus.”
De Bellinga’s met de kraamcadeaus.
“Het is onze missie om familieliefde over te brengen en ik vind het geweldig dat we dat voor zoveel mensen kunnen doen. We kregen ooit een brief van een vrouw die erg eenzaam was en zelfmoordgedachtes had. Door onze vlogs voelde ze weer liefde en vond ze het mooie in het leven terug. Dat is toch geweldig?”
De Bellinga’s.
Nieuwsgierig geworden naar het wel en wee van de Bellinga’s? Volg ze gratis op Youtube of via hun app.
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
