Op een feestje drop ik het woord erfenis en iedereen tuimelt onmiddellijk over elkaar heen met verhalen. Zo spuwen vijf jaar na de dood van haar moeder de ogen van mijn zachtaardige vriendin Anique nog steeds vuur: “Een week na haar dood stapten mijn schoonouders onaangekondigd haar flat binnen, waar ik stond op te ruimen met mijn zus. Ik dacht dat ze kwamen helpen, maar mijn schoonvader zei: ‘Die ijskast wil ik wel hebben.’ Maar wij waren juist aan het kijken welke spullen nog iets zouden opleveren, want mijn zus kan elk honderdje heel goed gebruiken. ‘Oké,’ zei m’n schoonvader, ‘zestig euro dan.’ Dat ding was best nieuw, op Marktplaats zouden we er meer voor krijgen. Daar sta je dan met al je verdriet te bakkeleien over een paar tientjes. En wat viel mijn schoonvader door de mand. Hij was gewoon gekomen om te kijken of er nog wat te halen viel.”

“Mijn man praat niet meer met zijn zussen,” zegt vriendin Laura. “Na de dood van hun moeder heeft hij geen cent gezien van het huis in Frankrijk. Dat had mijn schoonmoeder voor een prikje verkocht aan het bedrijf van een van mijn zwagers, toen ze al behoorlijk in de war was. Ze heeft toen ook een hypotheek genomen op haar huis in Nederland, en dat geld is in het bedrijf van een andere schoonzus verdwenen. Volgens zijn advocaat zou het dermate ingewikkeld worden fraude te bewijzen, dat hij het er uiteindelijk maar bij heeft gelaten. Maar het blijft steken, vooral met de feestdagen. Hij heeft geen familie meer.” “Mijn nichtje deed altijd de boodschappen voor haar zieke moeder,” zegt Moniek. “Daar werd ze zeer om geprezen. Maar na mijn tantes dood bleek uit de bankafschriften dat mijn nichtje voor ruim duizend euro per maand in de supermarkt had uitgegeven. Aan wat? Kaviaar? Mijn tante at nauwelijks meer in die tijd. Haar dochter deed van dat geld boodschappen voor haar hele gezin, en heeft er zo ruim twintigduizend euro doorheen gejaagd. Er was na haar dood nog maar een paar duizend over. Woedend was ze toen ze daar geen deel van kreeg van haar broers. Ze had zoveel voor mama gedaan, vond ze.” Maria: “Op de avond na haar dood – ze lag thuis opgebaard en er was alleen directe familie aanwezig – zijn mijn moeders sieraden gestolen. Uit haar kistje én van haar lichaam. Door wie? Daar wordt nu druk over gespeculeerd in de familie. Het komt in elk geval niet meer goed tussen mijn ooms en tantes.”