Sosha: “Misschien moeten we eerst even vertellen hoe wij elkaar kennen.
Chris: “Dat is inderdaad een grappig verhaal.”
Sosha: “Ik kwam van een klus en was met de metro op weg naar huis. Helemaal in mijn eigen wereld, muziek op, even bijkomen van de drukte in mijn hoofd. Tot ik ineens zag dat iedereen in die metro naar me keek. Had ik iets gemist? Toen zag ik een jongetje naar me staren, versteend bijna.”
Chris: “Dat was mijn jongste zoon, helemaal starstruck. Net als mijn oudste. Jij was die mevrouw van Het Klokhuis.”
Sosha: “Zo lief. Dus toen zwaaide ik even naar ze. Later heb ik jou een bericht op Instagram gestuurd en nog een filmpje voor ze gemaakt.”
Chris: “Dat heb jij natuurlijk heel vaak, dat kinderen met je op de foto willen.”
Sosha: “Er gaat inderdaad bijna geen dag meer voorbij dat dat niet gebeurt. Was wel even wennen en het zorgt er soms voor dat ik af en toe een beetje pleinvrees heb. Maar over het algemeen is het helemaal niet erg, zeker niet als het om kinderen gaat. Die zijn zo’n bonk rauwe, pure energie, ik vind dat heel vertederend. Als je zuur doet tegen kinderen, ben je wel echt een beetje een Gargamel. Hoe verhoud jij je tot jouw bekendheid?”
Chris: “Jij bent begin dertig, ik in de vijftig, dus het is veel aantrekkelijker en dynamischer om met jou in gesprek te gaan dan met mij. Ik fiets al meer dan dertig jaar door Amsterdam, die kop zijn ze inmiddels wel gewend.”