Portretten

Lisa Loeb: ‘We pikken niet meer dat onze lichamen politiek speelterrein zijn en femicide wordt weggemoffeld als ‘drama in de relationele sfeer’

Het einde van 2025 is in zicht, hoog tijd om terug te blikken en vooruit te kijken. Lisa Loeb neemt daarbij geen blad voor de mond.

VERGEET DRY JANUARY, MEER SPORTEN OF JE SCHERMTIJD HALVEREN. Het enige goede voornemen voor 2026 dat er echt toe doet, is dit: we worden boos. Collectief, luidruchtig en schaamteloos. In het nieuwe jaar stoppen we met vragen en beginnen we met eisen. We worden niet alleen boos, we worden de baas. Want het gaat niet lekker met de positie van vrouwen. Wat dat betreft was 2025 ronduit klote. Op de wereldranglijst voor gendergelijkheid maakte Nederland een duikvlucht van plek 28 naar 43. We staan nu zelfs een plek lager dan Amerika, waar Trump de klok zo ver terugdraait dat de dinosaurussen weer in beeld komen. Ondertussen zorgt medische ongelijkheid ervoor dat hartproblemen bij vrouwen te vaak worden weggewuifd met een paracetamolletje en verwierp onze Tweede Kamer recent een motie om abortus te erkennen als mensenrecht. Ik had niet door dat er een Nederlandse remake van The Handmaid’s Tale was, maar de rode capes kunnen blijkbaar uit de kast.
En de media? Die gaven afgelopen jaar een podium aan een type als Davey van First Dates, die als een soort ­polder-Andrew Tate verkondigde dat vrouwen ‘minder ambitieus’ zijn. De vrouwelijke expert of hoogleraar die deze onzin met feiten kan fileren? Die kunnen ze zogenaamd nooit vinden, terwijl het telefoonnummer van Jort, Eus of Albert Verlinde blijkbaar op elke redactie boven de koffieautomaat hangt.