Actrice Soumaya Ahouaoui: ‘De wereld is absurder dan alles wat ik op een podium heb meegemaakt’

IK HEB BESLOTEN TE STOPPEN MET INTEGREREN. HET IS MOOI GEWEEST. INTEGRATIE KLINKT ZO EENVOUDIG, maar steeds vaker voelt het vooral als bewijzen dat ik niet de uitzondering ben waar men bang voor is, een angstbeeld dat steeds krankzinniger lijkt te worden. Op zich ben ik dat gewend: ik ben actrice en speel wel vaker krankzinnige rollen. Maar de wereld buiten het theater is tegenwoordig absurder dan alles wat ik ooit op een podium heb meegemaakt. In het theater zijn we tenminste eerlijk over wat leugen en waarheid is. Misschien is dat waarom sommige politieke partijen ons willen afschaffen. Kunst is gevaarlijk. Net als de migrant, de moslim, de Marokkaan. Toevallig ben ik dat allemaal.
Er was dit jaar ook nog iets anders: ik raakte geobsedeerd door padel. Eén potje werd twee potjes, twee potjes werden lidmaatschappen, WhatsAppgroepen, toernooitjes en voor ik het wist stond ik ochtenden te scrollen op reserveringsapps alsof ik een cryptobelegger was die koersen checkt. Mijn Marokkaanse vrienden lachen mij uit. “Jezus Soum, je begint een of andere yup te worden.” Juist toen ik stopte met integreren, merkte ik hoe Hollands ik al ben. Padel bleek de ultieme integratieproef. Niets schreeuwt meer ‘Ik hoor erbij’ dan een Marokkaan in een polo die haar tegenstander complimenteert met “Lekker balletje, man”.