Actrice Nazanin Taheri: ‘Ik wil graag trots zijn op mijn moederbuik, maar het lukt me niet’

Mijn stijl “Als ik de kinderen naar school breng, draag ik een trainingspak, een knot en nog net geen slippers. Ga ik uit eten met mijn man, dan wordt het juist een kort rokje met hakken en zijn colbert. Voor een Iraans feest kies ik een glitterjurk en felle make-up.”
Kopen zonder kijken “We zochten een groter huis, maar alles is niet normaal duur. Via via kon mijn man ineens iets in Utrecht bekijken. Hij facetimede me: ‘Zullen we het doen?’ Binnen een kwartier moesten we beslissen. Het leek mij veel te klein, maar Pouya is aannemer. Na negen maanden ploeteren had hij het hele huis prachtig verbouwd.”
Favoriete merken “Ik kom heel graag bij de Bijenkorf en geef daar ook nogal veel geld uit. Laatst ging ik voor één jurk en kwam thuis met vijf stuks. Een maandsalaris aan jurken, van Maje en Sandro: mijn favoriete merken.”
De liefde “Ik viel op Hollandse mannen totdat ik Pouya op een feest tegenkwam. Al vond ik hem pas na drie dates écht leuk. Hij is de liefste man die ik ken en ook nogal knap. Onze bruiloft was Iraans over the top. Met grote zalen, glitterjurken en twintig kilo make-up.”
Kast met kaartjes “Ik ben niet zo handig met online shoppen. Vaak vind ik van alles leuk en bestel ik het ook allemaal, alleen vergeet ik het terug te sturen. Of ik ben er te lui voor. Dus ja, ik heb zo’n kast met kleding waar de kaartjes nog aan zitten – erg hè?”

De Surpriseshow “Ik was zeven jaar toen we uit Iran in het asielzoekers­centrum van Kollum terechtkwamen. Ik zag aan mijn moeder hoe verdrietig ze was, al wist ik niet precies hoe dat kwam. Het enige wat ik wél begreep, was dat we iets nodig hadden dat een ‘A-status’ heette. In De Surpriseshow op televisie zei Henny Huisman elke week dat hij al je dromen kon waarmaken, je hoefde alleen maar een brief te schrijven. Elke week bracht ik dus een brief aan Henny Huisman naar de receptie van het azc, maar ik kreeg er nooit eentje terug. Uiteindelijk duurde het tien jaar voordat we de A-status kregen. Als mijn klasgenoten op schoolreis naar het buitenland gingen, mocht ik niet mee, omdat ik geen geldig ID had.
Ik heb een voorstelling gemaakt over deze tijd, waarmee ik in 2027 ga toeren. Henny stuurde me een berichtje: ‘Lieve Nazanin, als ik dit had geweten … wat vreselijk dat jullie dit allemaal hebben moeten meemaken.”
Blij met “Mijn benen en mijn voeten. Maar ook met mijn ogen en mijn lach.”
Minder blij “Met de buik die ik aan mijn tweede zwangerschap overhield. Ik wil zo’n moeder zijn die daar juist trots op is, maar het lukt me niet. Mijn benen zijn heel dun, mijn kont is klein en dan is er ineens die rare buik. Het past gewoon niet.”
Lingerie “Beha’s van Hunkemöller en corrigerend ondergoed van Hema.”