Actrice Ilse Warringa: 'Mijn man liet vaker het woord ‘therapie’ vallen, nonchalant, tussen neus en lippen door'

DIT JAAR WERD IK VIJFTIG EN KREEG IK INEENS ONGEBREIDELD TE MAKEN MET DE TERING EN DE TYFUS. Het begon in de maand februari: de plotselinge agressie die zich van mij meester maakte. De pistolen tegen hoofden, de messen in ribben, mijn vuisten tegen wangen en de verklaringen van haat met het nare ‘k’-woord ervoor: het speelde zich gelukkig allemaal veilig af in mijn gedachten. Maar ik wist dat het eruit moest, anders zou het vanbinnen aan me gaan vreten en volgens sommige mensen krijg je daar daadwerkelijk ‘k’ van.
Dus begon ik hardop mijn verwensingen te uiten en de agressieve beelden in mijn hoofd uit de doeken te doen. Niet direct aan de personen in kwestie natuurlijk, want daarvoor ben ik te laf, maar wel direct óver de personen in kwestie, lekker veilig aan mijn – inmiddels bezorgde – echtgenoot. Geschrokken informeerde hij of het wel goed met me ging, waarna hij op zijn beurt de wind van voren kreeg en uiteindelijk besloot er maar niet meer naar te vragen. Wel liet hij steeds vaker het woord ‘therapie’ vallen, achteloos en nonchalant, tussen neus en lippen door. Een woord dat als een rode lap op een stier werkte, want ‘Hoezo moet IK in therapie als dat k-wijf zelf knettergek is en gewoon normáál moet doen?!’