Claudia de Breij: ‘Wereldwijd zie ik democratieën veranderen in dictaturen en ik vind er heel veel van’

DE FEESTDAGEN. Ze beginnen vlak na de zomervakantie – met het mopperen over de pepernoten die nú al in de supermarkt liggen – en ze duren tot diep in januari met borrels om Dry January mee te saboteren. De feestdagen. Ik vind ze héérlijk. Lootjes trekken met de familie, tijdens pakjesavond op de afgesproken tijd bonken op de deur van de buren, losgaan bij de kerstshow in het tuin­centrum. Het enige dat ik dit jaar graag eens anders wil, zijn de discussies. Of het nou bij het kerstdiner is, bij de nieuwjaarsborrel of gewoon bij zomaar een nieuwjaarsetentje thuis: ik trek ze niet meer. Niet omdat ik niet van politiek hou. Ik hou juist heel erg van politiek. Misschien juist daarom. ­Wereldwijd zie ik wat ooit democratie was veranderen in dictatuur en ik lees en zie er zo veel over dat ik er HEEL VEEL VAN VIND en er ook HEEL VEEL OVER KAN VERTELLEN op VRIJ HARDE TOON. En ik geloof ook dat dat moet. Ik geloof echt dat we in het licht van het wereldwijd ­opkomend fascisme niet moeten zwijgen. Maar.
Als er nou één ding helpt als je een autocratie wilt voorkomen, dan is het community. Samen zijn, elkaar steunen in ziekte en dood en samen vieren bij liefde en geluk. En de eerste en sterkste community is die met je familie of chosen family. Dus juist met de mensen die me het meest dierbaar zijn, wil ik heel af en toe níét discussiëren. Daarom heb ik voor deze feestdagen een alternatief bedacht in de vorm van het vrolijke gezelschapsspel: De Meningen Zijn Verdeeld.

Hoe werkt het? Je zoekt twee (of meer) stevige meningen. Je kunt ze zelf formuleren, maar een column van Sander Schimmelpenninck uit de ­Volkskrant of een stuk van Wierd Duk uit de Telegraaf zijn ook prima bruikbaar als bron. Je haalt er een paar stevige stellingen uit, verdeelt ze zonder te kijken onder je gasten en daarna mag iedereen het standpunt dat hem nou eenmaal in de schoot is geworpen verdedigen tot iemand als eerste zijn stem verheft óf in de lach schiet. Die is dan af. Om dat te vieren moet iedereen een shotje nemen. Of een ­pepernoot. Of een kerstkransje. Of een hap droge linzen, afhankelijk van in welk stadium van volvreten of diëten het gezelschap zit. Dit spel kun je eventueel afwisselen met Hitser. Niet te verwarren met het populaire spel Hitster, al lijkt het er veel op. Maar bij Hitser moet je geen liedjes raden, maar ophitsende citaten. Welke Nederlandse politicus zei wat? En wie kan hem of haar het beste nadoen? Mocht dit allemaal te vermoeiend zijn: om een gezellige discussieloze avond te hebben, kun je ook gewoon praten over het weer (vermijd hierbij wel het woord ‘klimaat’) of gewoon over ziekte, dood, liefde en geluk. Geniet ervan!•

Dit artikel is afkomstig uit LINDA.258 Wat niemand ziet lees hier het hele magazine.

Claudia de Breij: ‘Het meeste werk hier komt toch neer op zorgen voor verwende drollen zoals wij’Lees ook