“EEN PAAR JAAR GELEDEN ZAT IK, in afwachting van het bericht of een stelletje zieke cellen van plan was zich al dan niet verder te delen, ineens midden in allerlei gesprekken over: wat nou als ik dood zou gaan? Een van de dingen die ik toen met een aantal ex-minnaars en mijn huidige geliefde heb afgesproken, was dat een van hen tijdens de uitvaartdienst naar de microfoon zou lopen en zeggen: ‘Ze was goed in bed.’ Om daarna gewoon weer te gaan zitten. Het lijkt me wel geinig. En meer dan terecht.

Ik hoop sowieso dat het een bijeenkomst wordt waar een paar goede anekdotes over me zullen worden verteld. Niet dat er per se gelachen moet worden of zo, maar ik wil wel graag dat mensen straks zullen weten dat ik – zelfs als mijn einde plotseling komt of ik een paar slechte laatste weken of maanden heb gehad – ontzettend gelukkig ben geweest.
Ik heb al vaak afscheid moeten nemen: van oude mensen, jonge mensen, na een lang ziekbed, een ongeluk of een zelf­gekozen dood. Ik weet hoeveel pijn zoiets kan doen. Misschien wil ik de pijn verzachten door tijdens zo’n afscheids­­­dienst te laten zien dat we het leven met een korrel zout moeten nemen, zeker dat van mij.