Hoe is het nu met Ymke (ja, die van Britt... en Ymke) uit 'Echte Meisjes in de Jungle'?

13-07-2018 | Yara Mureau

In de rubriek ‘Kindster’ zoeken we uit hoe het nu gaat met bekende Nederlandse kinderen. Vandaag Ymke, die 21 jaar was toen ze meedeed aan ‘Echte Meisjes uit de Jungle’.

Ymke is nu 29, werkt als Graphic Recorder en ziet het televisiewereldje – om verschillende redenen – niet meer zo zitten.

Eigenlijk begon het allemaal bij Take me Out (2009). Hoe kwam je erbij om aan dat programma mee te doen?

“Ik studeerde aan de kunstacademie en een vriendin van school deed mee aan Smaken Verschillen. We keken het programma met z’n allen en ze maakte daar zo’n enorme show van, het was hysterisch. Een halfjaar later, toen ik net twintig was, had ik het uitgemaakt met mijn allereerste vriendje. Ik wilde ook wel eens iets leuks, dus ik ging kijken waar ik me voor op kon geven. Toen zag ik de oproep van Take me Out. Ik gaf me op, ook omdat ik onderzoek deed naar verschillende missverkiezingen. De stijl van TMO vond ik daar wel bij passen. Nou, ik werd razendsnel gebeld dat het allemaal doorging. Ik ben erg lang van stof, dus dat is handig als je mannen wil beoordelen. En eigenlijk had ik geluk met het feit dat ik een nerd was in een wereld van oppervlakkige types.”

Daarna heb je meegedaan aan verschillende andere programma’s, zoals Echte Meisjes in de Jungle, hoe vond je dat?

“Na Take me Out schreef ik mijn scriptie over de echtheidsbeleving van realityprogramma’s, ik wilde meelopen tijdens castings. Ineens werd ik gebeld voor Echte Meisjes in de Jungle. De abrupte roem vóélde destijds heel normaal en logisch. Ik was er toch zelf bij en had de stappen ernaartoe zelf ondernomen. Het niet beroemd zijn voelt ook heel logisch. Ik ben gewoon snel gewend aan dingen.”

En daar ontstond de band tussen jou en Britt?

“Ja, we waren echt lotgenoten, en daar was onze vriendschap ook op gebaseerd. Na Echte Meisjes belden we elkaar anderhalf uur per dag. We konden dat alleen met elkaar bespreken, en omdat we alles samen meemaakten en sommige situaties herkauwden, werden we daar alleen maar sterker van.”

Lees ook
Hoe is het nu met Diego, de zoon van Melanie Woesthoff uit de hitserie ‘Voetbalvrouwen’?

Hebben jullie nog contact?

“Veel minder. Meestal halen we herinneringen op, maar er komen geen nieuwe herinneringen meer bij.”

Foto: Marc Veraart

Drie jaar geleden zagen we je voor ’t laatst op televisie. Was je er klaar mee?

“Nou, ik wilde niet dat het te veel werd, er is ook nog een leven daarna. Ik vreesde voor die vergane-glorie periode. Het is ongelooflijk moeilijk om de roem die je hebt in stand te houden. Het voelde allemaal als een logisch stappenplan, maar het is wel in mijn schoot geworpen. Ik ben na mijn hoogtepunt gestopt. Als je je – zoals ik – niet inspant om op tv te blijven, blijf je natuurlijk niet in de spotlights.”

Wat ben je daarna gaan doen?

“Het heeft me best veel moeite gekost om een andere stap te nemen. Ik wilde geen kunstenaar meer worden, terwijl ik dat op mijn zeventiende wel dacht. Ik vond het ook gênant om opnieuw te beginnen. Vrienden waren door de crisis heen en succesvoller dan ik, want ik moest weer beginnen. Het voelde kaal en heel eng. Maar, ik ben nu Graphic Recorder. Dat houdt in dat ik live tekeningen maak bij bijeenkomsten of bij organisaties waar veel wordt vergaderd. Ik maak een visueel verslag en dat is heel leuk en nuttig werk.”

Dus een televisierol zit er niet meer in?

“Nou, daar heb ik wel eens overnagedacht. Bijvoorbeeld bij Wie is de Mol, maar het kan me niet schelen wie de mol is. Dat stijldansprogramma vond ik fantastisch, maar dat bestaat niet meer. Als je realistisch bent, kom ik uit in een treurig spectrum. Je bent niet bekend genoeg meer, dus dan kom je terug met paaldansen met sterren ofzo. Dus ik vrees dat het niets meer gaat worden en dat vind ik helemaal niet erg.”

Dit is Ymke nu:

Ymke Wieringa