1. Een gezond eetpatroon volgen. 2. Géén alcohol. 3. Twee work-outs van 45 minuten per dag, waarvan één buiten. 4. Tien pagina’s lezen uit een non-fictie boek. 5. Een gallon aan water drinken (dat is 3,8 liter water, vond ik wat overdreven, dus daar heb ik drie liter van gemaakt. Dat is meer dan genoeg). 6. Dagelijks een progressiefoto maken.

En deze regels dus 75 dagen lang achter elkaar volhouden. Als ik zou verzaken, dan mocht ik gewoon weer opnieuw beginnen.

Discipline

Nu zijn we 75 foto’s, 5 uitgelezen boeken, zo’n 225 liter water, ongeveer 250 wandelkilometers, 75 work-outs en een handjevol huilbuien verder: het is me gelukt om dit tien weken lang vol te houden.

Ik wil daarbij wel benadrukken dat ik deze challenge niet ben gestart om gewicht te verliezen. Het ging mij vooral om die mentale uitdaging: doorzettingsvermogen en discipline kweken.

Lees ookRedacteur Rowan over 75 dagen durende uitdaging met zichzelf: 'Niet mijn week'

Veerkrachtig

En dat was pittig. Voor jezelf kiezen is en blijft lastig. Vertrouwen houden in je lijf en in je geest vraagt veel van een mens. Maar na tien weken zwoegen, kan ik er niet omheen: hoe ik me voel, begint en eindigt bij mezelf. Zoals Ray, instructeur bij Kamp Van Koningsbrugge, mij ooit zei: “Er is altijd een centraal punt en dat ben jij. Je moet het uiteindelijk zelf doen.”

Door in het nu te blijven, bleef ik veerkrachtig. Stap voor stap en dag voor dag. Eerst deze work-out afmaken, daarna pas nadenken over de volgende. En door te focussen op mezelf, rekende ik deels af met mijn health anxiety. Ik durf weer op mijn lichaam te vertrouwen.

Zelfvertrouwen

Maar afkicken van suiker en twee keer per dag bewegen, levert uiteraard ook fysieke verandering op. Misschien vraag je je af hoeveel kilo ik ben verloren, maar heel eerlijk: ik heb geen idee. Ik ben voor, tijdens en na deze challenge niet op de weegschaal gaan staan. Een bewuste keuze, omdat ik dit proces niet wilde laten leiden door cijfers, maar door mijn gevoel.

Wat mij op de progressiefoto’s opvalt – los van de verdwenen rugrol – is mijn houding. Je kan zien dat ik er nu écht durf te gaan staan. Mijn rechte rug en schouders getuigen van meer zelfvertrouwen.

Tekst gaat door onder de foto’s.

Moeizaam

En nee, ik ben heus niet door deze challenge gefietst. Soms was het gewoon ronduit klote. Geen enkele dag rust is simpelweg gekmakend. En dat resulteerde meerdere malen in een ugly cry. Daarbij raad ik wandelen tijdens een storm af en ben ook niet erg te spreken over sporten terwijl je hond net ingeslapen is. Gaat toch allemaal wat moeizamer.

Sugar rush

Gelukkig was het op 15 april dan ein-de-lijk voorbij. De eerste dag na de challenge besloot ik mezelf te trakteren op een Italiaans ijsje en een glas rosé op het terras. Na 75 dagen elke vorm van koek, snoep, taart of alcohol te skippen, was ik benieuwd hoe mijn lijf er op zou reageren.

Ik genoot inténs van mijn ijsje. Ik denk dat ik nog nooit zo erg heb kunnen genieten, omdat ik mezelf achteraf altijd schuldig voelde. Maar mijn lijf was duidelijk niet meer gewend aan suiker en alcohol. De rest van de middag werd ik vergezeld door maagzuur en een sugar rush waar je u tegen zei.

Trots

Ook al is de challenge al een tijdje op z’n eind: ik glim nog steeds van trots. Heb ik toch maar mooi geflikt. Ik heb mezelf absoluut verrast, maar ik voel me goed, fit en zelfverzekerd. Ik kan nu beter mijn grenzen aangeven. Genoeg is genoeg. Vol is vol.

Ik geniet van lekker eten en beweeg en sport wanneer ik dat wil. Of dat nou een wandeling is, een yogales of een intense HIIT-training. En of dat nou een kwartier, een half uur of een uur is.

Conclusie: ik heb geleerd om voor mezelf te kiezen.

Lees ookRay over levenslessen in 'Kamp van Koningsbrugge': ‘Je bent zélf verantwoordelijk voor je keuzes’