Liesbeth Rasker runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In aflevering 117: ‘Waarom moet je of emigreren of een kind krijgen?’
'Ik realiseer me steeds meer dat het voor míj geen affaire was, maar voor hem misschien wel'
Het gaat tijdens Kroegpraat veel over de grote verschillen tussen levens wanneer je eenmaal in de 30 bent. Zo schreef iemand: ‘terwijl mijn vriendinnen huizen kopen en zwanger worden, verhuis ik vanavond naar Barcelona.’ Good for her natuurlijk, maar het valt me vaak op hoe die twee dingen als absolute tegenstellingen worden geponeerd. Alsof je móet settelen, wat dat ook moge betekenen, en als je dat niet doet iets heel heldhaftigs moet doen zoals emigreren. Óf dat je elke avond in de lampen moet hangen en de one night stands aan elkaar moet rijgen.
Ik weet niet of de inzender van die vraag er verder een waardeoordeel aan hangt. Verhuizen naar Barcelona lijkt me best wel gaaf en groots, maar vaak is het zo dat kinderen krijgen en huizen kopen meer waardering krijgt dan het andere. ‘Zij hebben allemaal een kind, ik trek nog steeds rond met een backpack in hostels’, werd ook een keer gezegd. Het zit vaak in subtiele bewoordingen. ‘Nog steeds, ‘al’, dat soort kleine woorden geven vaak iets weg over hoe ergens over wordt gedacht.
Volgens mij zijn we allemaal op zoek naar hoe ons leven vorm te geven. De geijkte mijlpalen als kinderen en koophuizen zijn het makkelijkst te vieren, omdat we die simpelweg het best kennen. En heus ook het meest waarderen, wat niet zegt dat ik ook vínd dat ze het belangrijkst zijn. Aan de andere kant staat dan dat emigreren óók veel aanzien krijgt, of een grootse carrière, of misschien wel een woest reisleven. Maar steeds vaker als ik die tegenstellingen zo zie vraag ik me af: waarom kan het niet allebei?
Ik wil graag een huis in Italië, bijvoorbeeld. Lange tijd voelde dat als mijn antwoord op een gezin. ‘Iedereen krijgt kinderen en een partner, ik ga die vrouw met het huis in Italië worden.’ Terwijl, waarom zou het niet allebei kunnen?
Daar hebben we gelukkig ook voorbeelden van in onze Kroeg. Iemand stuurde: ‘ik ben zes weken na onze bruiloft in m’n eentje vertrokken naar Ghana om hier een jaar lang te wonen en te werken.’ En weer iemand anders: ‘yes wij deden beiden. Drie jaar geleden naar Spanje geëmigreerd, een huis verbouwd, en net zeven weken geleden bevallen van een zoontje.’
Het één hoeft het ander niet automatisch uit te sluiten en ook ik kan niet ontkennen dat ik ‘een kind krijgen’ wel zo’n beetje gelijkstel met ‘dan is je leven voorbij.’ Terwijl er genoeg voorbeelden zijn van mensen waarbij dat niet zo is, of alleszins meevalt. Iemand stuurde ook in: ‘of je doet het allebei lekker niet.’ Dat is uiteraard al helemaal zo. Er hoeft geen groots en meeslepend verhaal over je leven te vertellen zijn. Je leven mag, goddank, gewoon je leven zijn.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Er verdronk een man in zee, bij 'mijn' Italiaanse dorp waar nooit iets gebeurde'
Liesbeth Rasker (37) is schrijver en podcastmaker (van onder andere De Dienst, Dag voor Dag en Kroegpraat), en sinds een paar jaar digitale kroegbaas. Ze woont in Amsterdam met haar poes Disco, was in een vorig leven altijd op reis, en als ze later groot is hoopt ze de helft van het jaar op een Italiaanse heuveltop te wonen.
Lees hier alles van Kroegpraat met Rasker.
