Eva* (31) is na jaren samenwonen weer vrijgezel, en dat bevalt prima. Op het daten na. In sprookjes gelovende mannen die nog thuis wonen, geen gehoor meer na ‘de leukste date ooit’ of bindingsangst (bij beide partijen): ‘Het is gewoon ruk.’
Toch blijft ze het proberen, want iedereen wil af en toe wat gefriemel aan het lichaam. Deze keer: dé ex.
Eva: 'Nog voordat ik thuis was vroeg hij om een tweede date, maar die is er nooit gekomen'
Hij had tijd nodig om na te denken over ‘dit’, zei hij terwijl hij om zich heen keek. Of hij dit, mij, allemaal nog wel wilde. Vol verbazing keek ik toe. Ik wist dat het de laatste tijd niet zo lekker ging, maar kende elke relatie niet haar mindere periodes?
Ik liet hem gaan. Naar mijn idee heb je in zo’n situatie ook niet veel andere opties. Al kreeg ik snel door dat hij – in de tijd dat hij tijdelijk ergens anders was gaan wonen – van alles deed, behalve nadenken. En moest je, om er samen uit te komen, ook niet samen praten?
Meerdere keren heb ik een gesprek geopperd, en uiteindelijk kwam dat er. Na twee weken radiostilte. Ik had me voorbereid, had bedacht waar we samen aan konden werken en dat het nu toch echt tijd werd om beter met elkaar te communiceren. Maar toen ik hem voor onze voordeur zag staan, wist ik genoeg. Deze man had zijn besluit al genomen.
“Het is klaar, hè?”, vroeg ik bij het openen van de deur. Tegelijkertijd realiseerde ik me hoe raar het was dat degene met wie ik jaren had samengewoond net bij mij had aangebeld.
Eva: 'Ik belde de man van het feest in paniek op, maar zijn nummer bleek vals'
Luisteren naar wat ik ervan vond deed hij al een lange tijd niet meer. Die vraag is mij tijdens onze gesprekken dan ook niet één keer gesteld. Wel kreeg ik te horen waarom het beter was om met deze relatie te stoppen. “Je bent niet meer aantrekkelijk”, “Je bent te dik” en – deze was ook leuk – “Je gedrag is kut”. Verwijzend naar de laatste paar maanden, waarin ik inderdaad al een poos niet meer mezelf was.
“Heb je er alles aan gedaan om onze relatie te redden?”, vroeg ik terwijl ik de verwijten aan mijn adres ontving. “Nee”, was zijn antwoord. “Maar dat wil ik ook niet.”
Hij trok de deur achter zich dicht, ik bleef alleen achter. Tussen al onze spullen, met elk een herinnering aan onze zeven jaren samen. Mijn voorheen zo veilige ruimte kwam ineens heel erg op me af.
Eva: 'Nadat ik mijn laatste geld had neergelegd zei hij: 'Dan krijg ik nog 3 euro van je''
Een paar weken later kwam ik erachter dat hij alweer aan het daten was. Met een oude bekende, uiteraard. Degene waar ik me tijdens onze relatie ‘echt geen zorgen om hoefde te maken’. “Ze is gewoon een collega. Ik rijd met haar mee naar het werk, meer is het niet”, zei hij destijds toen ik vroeg waarom hij steeds regelmatiger door haar werd opgehaald om te ‘carpoolen’.
Het is altijd makkelijker om de schuld op een ander af te schuiven dan ‘m bij jezelf te zoeken. Maar het had mij veel pijn gescheeld als hij gewoon eerlijk was geweest over zijn nieuwe verliefdheid en het niet had afgeschoven op enkel pijnlijke verwijten. Dat ik niet meer mooi genoeg,of de moeite waard genoeg was om mee in een relatie te blijven.
Want waard ben je het – weet ik nu – altijd. Voor de juiste mensen.
*De naam van Eva is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie. Dit artikel werd eerder gepubliceerd op LINDA.nl.
Eva: 'Daar lag hij dan, in de armen van mijn beste vriendin'
