Taboe

“Dit wordt geen heftig verhaal over iets ernstigs wat ik heb meegemaakt. Maar ik denk dat we nog van ver moeten komen als het gaat over écht praten over het moederschap. Want laten we eerlijk zijn: het na een bevalling zwaar hebben en niet alleen maar blij zijn met het feit dat het ‘je gelukt is’ een gezond kind te produceren, is nog altijd een taboe.

Ik ben ontzettend gelukkig met mijn zoontje, hij is echt het mooiste en belangrijkste onderdeel van mijn leven. Toch zou ik heel graag terug willen naar mijn eigen platte buik en niet ingeknipte vagina. En vooral naar de bergen vrije tijd voor dingen buiten het moederschap om.”

Eigen behoeftes

“Tuurlijk weet je dat je leven gaat veranderen als je een kind krijgt, daar was ik me natuurlijk ook bewust van. Maar je weet pas écht hoe allesomvattend dat is, als het zover is. En ik moet ook eerlijk zeggen: de kraamtijd had ik me een stuk leuker voorgesteld. Ik was 24/7 met de baby bezig, nul tijd voor mezelf. Natuurlijk kreeg ik hulp van mijn partner, hij deed heel veel, maar mijn lijf lag volledig in de kreukels. Alles werkte en voelde anders, dat was zo heftig.

Je moet altijd alles maar, hop, aan de kant zetten voor je kind, maar je hebt ook gewoon je eigen behoeftes. Als je daarover begint, heb ik het idee dat je meteen wordt gezien als slechtere moeder. Dat is gewoon niet waar. Mijn kind staat altijd op nummer 1, zonder twijfel, maar ik ben er zelf ook nog.”

Dubbel gevoel

“Na een jaar bedacht ik een oplossing: ik bedeelde mezelf elke week één kinderloze dag toe. Ik hoef die dag niet te werken, die uren compenseer ik op andere dagen, en zoonlief gaat naar de gastouder. ’s Ochtends doe ik wat ‘moetjes’ – vaak wassen en strijken – en ’s middags probeer ik bijvoorbeeld vriendinnen te spreken of ga ik uitgebreid in bad. Dingen doen waarbij ik me niet opgejaagd wil voelen, maar waarbij ik echt kan ontspannen.

Aan de ene kant is dit heerlijk, maar ik voel me ook vaak schuldig als ik thuis mijn eigen ding doe en hij ergens anders zit. Stel dat er iets gebeurt? Stel dat hij het niet naar zijn zin heeft? Is het wel oké dat een ander op mijn kind past? Het is elke week een dubbel gevoel. Maar aan de andere kant denk ik: normaliter had ik die dag ook gewoon op kantoor gezeten, en niet bij hem.”

Wees eerlijk

“Ik praat hier niet heel vaak over, omdat ik ergens het gevoel heb dat veel mensen het egoïstisch zullen vinden. Maar het grappige is: de mensen die ik het wél vertel, reageren eerder jaloers dan afkeurend. ‘Wat slim, had ik dat toen zelf maar bedacht’, bijvoorbeeld. Dat is fijn om te horen.

Wat ik vooral belangrijk vind om te zeggen: iedereen heeft, ook in het moederschap, behoefte aan iets anders. Heb jij meer tijd voor jezelf nodig dan een ander? Zeg het gewoon en schaam je er niet voor. Ik ben ervan overtuigd dat ik op deze manier een leukere moeder ben. Wat je ook vindt, wees eerlijk. Alleen zo kunnen we het makkelijker maken voor en met elkaar.”

Deel jouw verhaal

Heb jij ook een ervaring die je wil delen en sta je open voor een kort (eventueel anoniem) telefonisch interview? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een korte samenvatting van jouw verhaal en je telefoonnummer.

Lees ookMet je pasgeboren baby op de ic: 'Ik lag in coma, maar hij werd rustig van mijn warmte'