Sophie (33) koos bewust voor een niet-medische keizersnede, omdat ze niet vaginaal wilde bevallen. ‘Het is oké om een keizersnede te nemen, flesvoeding te geven en geen fan te zijn van een co-sleeper.’
In de rubriek Werpsterren deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Voordat ik zwanger was, was ik al bezig met de bevalling”, vertelt Sophie. “Ik wilde per se een keizersnede. Ik geloof dat niet elk vrouwenlichaam geschikt is voor een vaginale bevalling. Ik ben klein en dacht dat het bij mij niet ging passen. Ik hoorde verschrikkelijke verhalen van kindjes die vastzitten en dan geboren moesten worden middels een spoedkeizersnede. Dat wilde ik mezelf en mijn kindje niet aandoen. Ik ben op mijn gevoel afgegaan.”
Ze leest op het internet verhalen over vrouwen in Zuid-Amerika die kunnen kiezen hoe ze willen bevallen. “Dat heeft alles te maken met geld. In het buitenland betaal je vaak alles zelf. Dat is hier niet zo. Als alle vrouwen zouden kiezen voor een keizersnede, dan zou het veel te duur worden.”
Pas als ze een gynaecoloog heeft gevonden die haar toezegt dat ze met een niet medische keizersnede mag bevallen, probeert ze zwanger te worden. “Anders was ik er niet aan begonnen.” Haar eerste zwangerschap eindigt in een miskraam. “Dat was even heel pijnlijk, maar daarna zijn we het opnieuw gaan proberen. Binnen drie maanden was ik opnieuw zwanger. Die periode vond ik heel leuk, al was ik wel veel misselijk. En door de miskraam was ik niet meer zo onbevangen. Ik was voorzichtiger en wilde het dit keer niet meteen aan iedereen vertellen.”
Jaleesa's dochter (2) was bij de bevalling: 'Ze aaide me over mijn hoofd terwijl ik aan het persen was'
Sophie heeft de datum voor haar bevalling uitgekozen, maar het loopt allemaal nét iets anders. “Drie weken voor de geplande datum kreeg ik midden in de nacht weeën. We gingen naar het ziekenhuis, maar de gynaecoloog die de bevalling zou doen was niet aanwezig en de operatiekamer was bezet. Ik heb anderhalf uur weeën doorstaan op één paracetamol. Daarna kwam de OK alsnog vrij en kreeg ik gelukkig een ruggenprik.”
De pijn verdwijnt, er wordt een scherm tussen Sophies hoofd en haar buik geplaatst en de operatie begint. “Vanaf dat moment ging het snel. Ze tilden Mick eruit en legden hem op mijn borst. Daarna werd ik gehecht. Mick bleef bij mijn partner, maar ik wist van tevoren dat dat zou gebeuren. Na een uur werden we weer herenigd.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Moeder en zoon moeten twee nachten in het ziekenhuis blijven. “Na twee dagen liep ik weer voorzichtig. De wond herstelde goed en ik had geen pleister meer nodig.” Ze is blij dat ze weer naar huis mogen. “Mijn ouders hadden het huis versierd toen we aankwamen en onze kraamhulp was fantastisch. Ze was lief en geduldig, lekker rechttoe rechtaan, maar niet belerend. Het was zo’n fijne tijd. We hebben alleen maar leuke dingen gedaan met Mick.”
Sophie volgt haar gevoel. “Ik heb ervoor gekozen om geen borstvoeding te geven. Dat past niet bij mij en nu kon mijn vriend meteen de helft van de flesjes geven. Ik doe het anders dan veel andere vrouwen het doen en ik wil anderen graag meegeven dat je een keuze hebt. Het is ook oké om een keizersnede te nemen, flesvoeding te geven en geen fan te zijn van een co-sleeper.”
Ze is blij met haar keuze en kijkt positief terug op haar bevalling. Of ze het nog een keer zo zou aanpakken? “Ik wist van tevoren al dat ik maar één kind wilde. De complicaties bij een tweede keizersnede zijn groter.” Het gezin met Mick erbij is compleet. “Hij is nu een half jaar oud. Hij is een blije en gezonde baby en hij is lekker dik”, lacht ze. “Hij is echt alleen maar aan het lachen.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Werpsterren’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Inez bevalt in bad met haar zoon erbij: 'Af en toe kwam hij mijn hand vasthouden'
