Kleinkinderen krijgen: voor veel vrouwen een droom, maar… het is niet iedereen gegeven. Zowel Heleen (55) als Gilda (74) zijn geen oma geworden en kijken daar allebei op hun eigen manier tegenaan.
Hier lees je hun ervaringen.
Gilda (74) wilde graag oma zijn, maar werd dat niet: 'Ik ben wel jaloers geweest, ja'
‘Kleinkinderen? Nee, dank je’
Heleen wist al op jonge leeftijd dat ze geen kinderen, en dus óók geen kleinkinderen wilde. Als ze samen met haar moeder terugkwam van een middagje in de stad, keek ze met een mix van bewondering en afgrijzen toe als die vervolgens ook nog ging staan koken: “Ik dacht echt: hoe dóét ze dat? Ik was bekaf en kon me niet voorstellen dat ik dat ook ooit allemaal zou moeten doen. En oprecht, ik heb ook geen idee hoe een kinderwens voelt. Ik zie hoe sterk het kan zijn bij anderen, hoeveel moeite sommigen stellen doen om een kind te krijgen. ik kan me er zelf gewoon precies niks bij voorstellen.”
Toch schoot ook Heleen vol als haar vriendinnen vertelden zwanger te zijn. “Ik vond het fantastisch voor hen en volgde de zwangerschappen op de voet, maar zodra de baby er was, was de spanning er meteen af. Ik was in mijn vriendinnen geïnteresseerd, niet zozeer in hun baby’s en kinderen. Mijn toenmalige partner stond er gelukkig hetzelfde in en na mijn scheiding wist ik dat een eventuele nieuwe partner zeker geen kinderen mocht hebben. Zit ik straks alsnog met kleinkinderen. Nee, dank je.”
Geen oma worden
Deels heeft het gebrek aan (klein-)kinderwens te maken met Heleens karakter en hoe ze haar leven het liefst inricht, vertelt ze. “Ik ben een huismus. Ik zit graag thuis en ben snel overprikkeld. Vroeger reisde ik veel en heb ik een tijd in Zwitserland gewoond, maar nu is het tijd voor rust. Lekker puzzelen, af en toe een dagje uit … Heerlijk.” Kinderen en kleinkinderen passen daar voor haar niet bij “Ze brengen onvoorspelbaarheid met zich mee. En drukte, ze hebben immers geen uitknop. Als ik nu terugblik op de afgelopen tien, twintig jaar en daar een (klein-)kind bij denk, krijg ik het gewoon al heel erg benauwd.”
Dat het in gesprekken met vriendinnen vaak wel over kleinkinderen gaat, vindt Heleen helemaal prima. Laat lekker wat foto’s zien, als zee het maar niet de héle avond over Pietjes CITO-toets hoeven hebben. Want dan verandert ze van onderwerp. “Zij snappen dat gelukkig helemaal, het is nog nooit vervelend ontvangen. We nemen elkaar zoals we zijn. Maar in het algemeen ligt er nog wel een taboe op gewenste kinderloosheid, dat heb ik zeker gemerkt. Je wordt niet serieus genomen als je zegt dat je bewust geen kinderen wil. Vooral oudere generaties begrijpen dat niet zo goed.”
Alida (62) stoort zich aan vriendinnen die oma worden: 'Alsof ze zichzelf ineens in een hogere orde plaatsen'
Er is Heleen wel eens verweten dat ze zonder kinderen niet genoeg bijdraagt aan andermans pensioenpot. “Dat is misschien zo, maar ik betaal wel netjes belasting voor kinderbijslag en studiefinanciering terwijl mijn denkbeeldige kind en ik daar ook helemaal geen aanspraak op maken. Ik denk vooral: we doen het allemaal met én voor elkaar, met vingertjes wijzen is niet nodig. Accepteer de keuzes die een ander maakt. Iedereen moet doen wat-ie zelf wil en leuk vindt.”
‘Lokspeelgoed’
Van familie en vriendinnen tot collega’s en buren: ook in Gilda’s omgeving is bijna iedereen inmiddels oma of opa. En anders dan Heleen, had ze dat zelf eveneens graag gewild. “Ik heb drie dochters en van de jongste heb ik het mooiste speelgoed altijd bewaard”, vertelt ze. “Die hele voorraad noemde ik mijn ‘lokspeelgoed’ voor als ik oma zou worden. Maar dat is helaas nooit gebeurd, terwijl ik het plaatje al helemaal voor me zag. Ik zou zo’n leuke, betrokken oma worden. Logeerpartijtjes, oppassen: ik zag het mezelf allemaal doen. Ik ben gek op kinderen, vooral in de baby-, peuter- en kleuterfase. Heerlijk toch, die blije bekkies?”
Gilda’s zus kreeg drie kinderen en heeft inmiddels vier kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. “Ik ben daar wel jaloers om geweest, ja. Niet omdat ik het haar misgun, helemaal niet, maar oma worden … ik had het zelf ook graag mee willen maken. Hetzelfde geldt mijn vriendinnen. Ik leef met ze mee en bewonder elk nieuw kleinkind. Maar toch steekt het soms wel even als er wéér eentje wordt geboren.”
Wanneer je kinderwens een conflict wordt: ‘Ik was inderdaad niet blij, maar stikjaloers'
Buurtkinderen
Gilda woont in een dorp waar veel door buurtkinderen buiten wordt gespeeld. “Ik ben en blijf gek op kinderen, dus van die gezelligheid geniet ik net wat extra”, zegt ze. “Er woonde ooit een Marokkaans gezin met vijf kleine kinderen hier in de straat, ik vond het heerlijk om met Sinterklaas van alles voor ze te kopen. En dan een zak met cadeaus aan de voordeur hangen, leuk toch?” Gilda onderhoudt contact met veel gezinnen uit de straat, jongere kinderen komen vaak aanwaaien voor een praatje. “De meeste pubers vinden een 74-jarige vrouw natuurlijk niet boeiend meer, haha.”
Ondertussen probeert Gilda het gebrek aan kleinkinderen niet te groot te maken voor zichzelf. Ze zegt vrede te hebben met de situatie: “Ik ben ontzettend blij met mijn drie dochters en zó trots op ze. Ze zijn gezond, zelfstandig, hebben leuke banen. We hebben wat moeilijke tijden gekend, maar we hebben elkaar ook weer gevonden. Daar ben ik heel dankbaar voor. Ze zijn echt het belangrijkste in mijn leven. En ik vul mijn dagen wel hoor, met dingen die ik leuk vind. Het is goed zo.”
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Geeke werd op haar 34ste oma: 'Ik raakte zelf op m'n veertiende zwanger'
