De dag voordat de bevalling van Kim ingeleid wordt, besluit ze om het huis nog eens grondig onder handen te nemen. Ze klimt op een krukje om een lamp schoon te maken, maar daar valt ze vanaf. Met twee slagaderlijke bloedingen tot gevolg.
In de rubriek Werpsterren deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
Triggerwarning: dit artikel bevat expliciete details over een heftig ongeluk.
Kim heeft een pittige zwangerschap. “Ik had bekkenklachten. Ik ben een fervent kickbokser, maar moest in een vroeg stadium stoppen met sporten. Daarnaast had ik lage ijzerwaardes, waardoor ik twee keer een ijzerinfuus nodig had. Ook kreeg ik zwangerschapsdiabetes waardoor ik aan de insuline moest. Toch genoot ik bewuster. Ik heb een dochter van 7 en een zoon van 2. Ik wist dat dit mijn laatste zwangerschap was, dus ik heb heel bewust de schopjes gevoeld en genoten van het groeien van mijn buik.”
Afgelopen november brengt ze haar twee kinderen naar school en naar de opvang. Het is een dag voordat ze ingeleid zou worden. “Ik had nesteldrang. Thuis ging ik nog even schoonmaken. Ik wilde de lamp poetsen. Die hing hoog dus ik pakte een krukje uit de kamer van mijn dochter, maar het krukje gleed onder mij vandaan. De poten stonden recht omhoog en ik viel er bovenop. Eén poot kwam als het ware down under in mij terecht.”
Haar man hoort het gebeuren en rent naar haar toe. “Hij zag meteen dat het mis was. Ik verloor veel bloed. Hij heeft bij de politie gewerkt en handelt altijd meteen. Hij belde 112, gooide handdoeken naar me toe om het bloeden te stelpen. De meldkamer zei dat hij mij in stabiele zijligging moest leggen.”
De ambulance, brandweer, een politie en een traumahelikopter snellen zich naar het huis van het gezin toe. “Zij hadden door dat het goed mis was. Ik had twee slagaderlijke bloedingen. Ik lag op zolder, dat was ook een dingetje. In eerste instantie wilden ze me uit huis takelen, maar dat zou te lang duren. Uiteindelijk ben ik via de trap naar beneden gegaan en met spoed met de ambulance naar het ziekenhuis gegaan, de arts van de traumahelikopter escorteerde ons. Mijn man reed met gierende banden achter ons aan.”
Eenmaal in het ziekenhuis staan er vijftien man klaar om Kim de zorg te verlenen die ze nodig heeft. “Ze luisterden naar het hartje en stelden me gerust: met de baby ging het goed. Dat was een enorme opluchting. Maar met mij ging het minder goed. Ik moest meteen naar de operatiekamer. Vaginaal bevallen ging ‘m niet worden. Ik moest met spoed een keizersnede en zou daarna geopereerd worden. Ik raakte in paniek, omdat ik onder narcose zou moeten en de geboorte niet bewust zou meemaken. Dus ik vroeg of het mogelijk was om eerst een ruggenprik te krijgen en de geboorte wel mee te maken. Dat kon. Drie minuten later is onze dochter geboren.”
Het meisje wordt meteen meegenomen en in een couveuse gelegd. Kim ondergaat een drie uur durende operatie. Vanwege de ruggenprik is ze bij bewustzijn. “Ik wist niet hoe het met mijn dochter ging. Na de operatie werd ze bij mij gelegd. Dat was een mooi moment. Ik kon haar eindelijk zien en vasthouden. Dat was fijn. We hebben vier dagen in het ziekenhuis gelegen. Zij moest twee dagen aan de beademing en kreeg vier dagen sondevoeding. Daarna gingen we naar huis.”
Het zijn zware weken. “Gelukkig was mijn man vijf weken lang vrij. Hij was in die periode eigenlijk een soort alleenstaande vader van drie kinderen. Ik mocht en kon niks. Hulde aan hem, hij heeft het fantastisch gedaan. Niet alleen zorgde hij voor de kinderen, maar ook voor mij. En hulde aan mijn familie en vrienden, ook zij stonden 24/7 voor ons klaar in deze moeilijke periode.”
Nog altijd is ze niet de oude. “Mijn herstel duurt langer dan normaal. Ik was totaal uit de running door het ongeluk en de spoedkeizersnede. Inmiddels mag ik alles weer gaan oppakken, maar ik ben nog niet helemaal genezen. Mijn lichaam heeft een klap gehad. Het zal nog wel even duren voordat ik weer helemaal de oude ben.” Ook mentaal was het zwaar. “Dat stukje komt nu pas. Dan denk ik: wat als ik alleen was geweest? Het is confronterend om daarover na te denken. Voor mijn man was het zo mogelijk nog heftiger. Hij heeft alles zien gebeuren.”
Ze vindt het jammer dat de geboorte niet feestelijk was. “In plaats van felicitaties kreeg ik bloemen en wensten mensen me sterkte. Het ongeluk voert de boventoon. Je wil op een roze wolk zitten en genieten met elkaar, maar die roze wolk was er niet. Maar het gaat goed met haar en het gaat goed met mij. Daarom gaan we deze periode afsluiten met een geboortefeest, om te vieren dat ze er is.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Werpsterren’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Liselotte had slecht voorgevoel over zwangerschap: 'Mijn zoon werd geboren zonder ademhaling en hartslag'
