Liesbeth van Schie (54) en haar dochter Zoë zijn close. Ze bespreken álles, vinden het leuk om samen te koken, te winkelen en eropuit te gaan. Maar daar komt plotseling een einde aan als Zoë op een warme zomeravond xtc slikt. Ze raakt oververhit, drinkt veel te veel water en overlijdt.
Nu is het Liesbeths missie om jongeren en hun ouders te waarschuwen voor de gevaren van drugs, vertelt ze aan LINDA.nl.
“Zoë was een heerlijk, vrolijk, gezellig en open kind”, vertelt Liesbeth. “Op verjaardagen was zij degene die ervoor zorgde dat iedereen wat te drinken had. Kon ik haar niet vinden? Dan kon het zomaar zijn dat ze in de keuken ijs aan het maken was met haar vriendinnen. Ze was lief voor haar ouders, betrokken bij haar familie. Zoë was een makkelijke puber.”
Moeder en dochter brengen graag tijd met elkaar door. “Onze band is altijd goed geweest. We vonden het leuk om samen te eten, koken, winkelen. Zoë was altijd enthousiast. Als ik voorstelde om naar mijn ouders te gaan, stemde ze vaak onmiddellijk in en maakte zich meteen klaar om te gaan.”
Als Zoë tien is, gaan haar ouders uit elkaar. “We hadden co-ouderschap en zijn altijd bij elkaar in de buurt blijven wonen. De ene week was ze bij mij, de andere week bij haar vader. Ze kon altijd heen en weer hoppen.” De twee laten hun dochter vrij, maar maken drie belangrijke afspraken met haar. “We wilden dat haar telefoon altijd aanstond en dat ze haar toegangscode niet zou veranderen. Daarnaast moest ze de app ‘zoek mijn vrienden’ aan hebben staan. Die zou ik alleen gebruiken in geval van nood. En ze moest uiterlijk om 01.00 uur in bed liggen als ze de volgende dag moest werken.”
Aan het ogenschijnlijk vanzelfsprekende familiegeluk komt ruw een einde als Liesbeth en haar man op vakantie zijn in Spanje. “We waren die ochtend vroeg wakker, al rond 05.00. Mijn man had een rare droom gehad: dat hij Zoë moest redden. Een uur later werd ik gebeld door de politie. Ik dacht dat het een ongepaste grap was en hing op. Een minuut later belde Zoës vader. Zoë had pillen geslikt op een feestje en had een hartaanval gehad. De grond zakte onder mijn voeten vandaan.”
Liesbeth twijfelt geen moment. “Ik heb meteen een ticket naar Nederland geboekt. Ik dacht nog heel naïef: haar maag wordt leeggepompt. Als ze wakker wordt, word ik heel boos. We lachen en we huilen en dat is het dan.” Omdat ze op vakantie zijn met de auto en de hond mee is, gaat Liesbeth alleen en volgt haar man een vlucht later.
Tekst gaat verder onder de foto.
“Ik heb haar nog gebeld. Mijn ex hield de telefoon tegen haar oor terwijl ik tegen haar praatte. Het was het enige wat ik kon doen. Op het vliegveld kocht ik een beertje en een armbandje voor haar en wachtte ik verdoofd tot mijn vlucht ging. Ik voelde me vreselijk.”
In het vliegtuig is ze een paar uur lang afgesloten van de rest van de wereld. “Het waren de slechtste uren uit mijn leven. Ik was zo ver bij mijn kind vandaan en kon met niemand contact hebben.” De piloot en het cabinepersoneel doen er alles aan om Liesbeth zo snel mogelijk bij haar dochter te krijgen. “Ik mocht voorin zitten en het vliegtuig is op een andere baan geland, zodat we een half uur eerder aankwamen. Ik stond in starthouding voor de deur en zodra de deur openging ben ik gaan rennen. Iedereen wenste me sterkte.”
Haar broer en zijn man wachten haar op en racen met haar naar het Erasmus MC in Rotterdam. “De vrouw van mijn ex-man stond buiten te roken. De ouders van Zoës beste vriendin kwam ik tegen op de gang. Ik snapte niet waarom zij niet boven waren. Toen ik op de zesde etage bij de intensive care aankwam, zag ik mijn vader. Hij sloeg zijn armen om me heen. Ik wilde dat hij me losliet. Ik moest naar Zoë toe. Hij keek me aan en zei: ‘Ze is overleden’. Het was alsof er dertig dolken tegelijkertijd in mijn hart werden gestoken. Ik rende naar de deur van de ic toe, maar die ging niet open. Ik stortte in elkaar, heb gegild en gehuild.”
Zoë blijkt de avond daarvoor naar een feestje te zijn gegaan in de Maassilo, waar ze had afgesproken met een groepje vrienden. “Daar heeft ze xtc gebruikt. Van zes uur ’s ochtends tot 12.25 uur zijn veertig man bezig geweest om haar leven te redden. Haar lichaamstemperatuur was 43 graden geworden.
Doordat ze het zo warm had, heeft ze veel water gedronken. Meer dan een glas per uur kan al fatale gevolgen hebben. Het was een combinatie van pillen met een veel te hoge dosering MDMA – 270 milligram per pil – en een watervergiftiging. Ze heeft twee keer een hartstilstand gehad, haar organen vielen één voor één uit, ze had bloedingen, haar hersenen waren opgezwollen en haar pupillen waren megagroot. Uiteindelijk is ze overleden.”
Liesbeth kan niet bevatten wat er is gebeurd en wat ze ziet. “Het is heel bizar als je kind daar ligt, onder een laken, in een operatiehesje met allemaal slangetjes. Het was horror. Van Zoës vader heb ik gehoord wat er allemaal was gebeurd. Ik zag het levendig voor me, maar hij is er daadwerkelijk zes uur bij geweest. Hij heeft door haar haren gewreven en liefdevol op haar ingepraat. Dat is traumatisch voor hem geweest en dat is het nog steeds.”
Het verdriet is gigantisch en dat wil ze anderen besparen. “Zoës dood was zinloos, ik probeer het zo om te zetten naar zinvol”, legt ze uit. “Mensen vinden drugs vaak leuk en interessant. Ze hebben geen idee wat er kan gebeuren. Daarom wil ik dit verhaal delen. Het is belangrijk dat mensen weten wat de risico’s zijn.”
Ze adviseert ouders het gesprek met hun kinderen aan te gaan. “Dat maakt meer indruk dan een presentatie of een verhaal uit een boekje. Hebben ze geëxperimenteerd? Praat erover, zonder wijzend vingertje. Drugs is er, en het is in veel grotere mate aanwezig dan veel mensen denken. Door NIX18 is het moeilijk om alcohol of sigaretten te kopen, maar drugs zijn makkelijk te verkrijgen. Steek je kop niet in het zand. Het is niet onschuldig en denk niet: mijn kinderen doen dit niet. Stigmatiseren heeft geen zin. Van het vmbo tot de universiteit: overal wordt gebruikt.”
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op LINDA.nl.
Guus (19) en Ellis (18) verloren vriendin Isa (18) door xtc: 'Nooit van watervergiftiging gehoord'
