Kankerdiagnose

Het was een opvallende ring, niet een die je zomaar op een willekeurige dinsdagmiddag koopt omdat je je verveelt. Kostbaar ook. Ik vroeg m’n vader of hij die had gegeven en hij kon het zich niet herinneren, wist überhaupt niet meer dat ze die ring had. Er zat een bonnetje bij met de aankoopdatum: 4 juli 1998. Het duurde even voordat we ons realiseerden dat dat precies een jaar was nadat ze een kankerdiagnose kreeg. De kanker waaraan ze anderhalf jaar na de diagnose en vier maanden na aankoop van die ring zou komen te overlijden.

Liesbeth maakte docu over rouwen en ontdekte zo haar eigen pijn: 'Had wat uit te zoeken rond de dood van mijn moeder'Lees ook

Sindsdien denk ik veel aan die dag, hoe die gegaan moet zijn. Wij woonden destijds in Haarlem en de winkel waar ze ‘m kocht, Lyppens, zat in Amsterdam, zit daar nog steeds. Mijn ouders’ trouwringen kwamen er vandaan, net als de ringen die ze van mijn vader kreeg toen ik geboren werd, en daarna toen mijn zusje kwam. De winkel zit op een heel druk punt in de stad, moeilijk te komen met de auto. Althans, nu.

Vroeg Verloren

Misschien was dat destijds wel makkelijker toen de stad nog niet zo anti-auto was. Wanneer zou ze bedacht hebben dat ze die datum ging bestendigen met een ring van een paar duizend gulden, wetende dat ze nooit meer beter zou worden? Ging ze daar alleen heen? Of met haar beste vriendin? Ik probeer me voor te stellen hoe ze daar liep, hoe ze was, wie ze was.

De afgelopen jaren maakte ik een documentaire over het verlies van m’n moeder. Die film, Vroeg Verloren, werd vorig jaar uitgezonden. Het was een lang en ingrijpend maakproces, en tijdens het maken van die film wist ik al, als dit voorbij is, ga ik mezelf trakteren op een sieraad dat ik voor altijd draag en dat me voor altijd doet terugdenken aan deze periode. En aan haar. Een week voor de uitzending ging ik de stad in langs juweliers, samen met mijn beste vriendin. Uiteindelijk kwamen we terecht bij Lyppens, en daar vond ik de ring die sindsdien om m’n linkerringvinger zit.

Het verlies van een ouder: 'Warmte en veiligheid is precies wat een kind nodig heeft als het voelt alsof de wereld geen veilige plek is'Lees ook

Een prachtig sieraad, geelgoud, drie mooie groene stenen, die zowel symbool staan voor m’n moeder, haar eveneens overleden beste vriendin en ik, als voor mijn zusje, vader en ik. Ik draag ‘m elke dag. Mijn twee heilige drie-eenheden. Opeens bedacht ik me dat de uitzending van Vroeg Verloren in juli was. Ik pakte m’n telefoon erbij, scrolde door m’n fotorol terug naar juli, naar de foto’s die ik tijdens mijn ringenpassessie maakte, en zag dat dat op 4 juli 2024 was. Het is saai om dat enkel en alleen aan toeval toe te schrijven.

‘Ook slechte data horen bij je’

Dit verhaal deel ik omdat we het tijdens Kroegpraat hadden over wat je moet doen met data die een verdrietig punt markeren. De dag dat je een slechte diagnose kreeg, de dag dat een relatie uitging, de dag dat om welke reden dan ook je leven onomkeerbaar veranderde. Dat m’n moeder haar kanker bestendigde met een ring ontroert me. En het is ook een goede instelling, vind ik.

Het hoeft geen diamanten ring te zijn natuurlijk, maar ook de slechte data horen bij je, neem je mee, en hoef je niet weg te stoppen of te negeren. Dus maak er een momentje van, koop iets moois voor jezelf, wat dan ook bij je past. En stel je hebt kinderen, dan kan het zomaar zo zijn dat je dochter bijna dertig jaar later jouw ring gaat dragen – zoals ik nu ook doe.

Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

Liesbeth Rasker begint podcast over rouw: 'Verdriet slijt niet, rouw wel'Lees ook