Berthe Volbeda (55) is pas in februari uitgerekend, maar tijdens een gezellige borrel bij vrienden in Amersfoort op kerstavond breken haar vliezen. Ze racen naar het VU Medisch Centrum, in de hoop dat de baby in woonplaats Amsterdam én voor kerst wordt geboren.
In de rubriek Bijzondere Bevallingen horen we de opmerkelijkste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
“Ik had een fijne zwangerschap”, vertelt Berthe. Het is 2004 en ze heeft al twee kinderen. “Ik wist dat dit de laatste zou zijn, dus heb ik heel bewust genoten.”
Berthe wil graag in bad bevallen. “Dat wilde ik al bij de eerste en de tweede, maar dat is toen niet gebeurd, dus hoopte ik dat het nu wel kon.” Maar als ze 20 weken in verwachting is, blijkt er iets niet goed te zijn met het nierbekken van de baby. “Vanaf dat moment stond ik onder controle. Ik zou in het ziekenhuis bevallen en niet in bad.”
“De bevalling kwam totaal onverwacht. We waren met onze twee kinderen en de hond op kerstavond op een feestje bij vrienden in Amersfoort. We zouden daar blijven slapen en de volgende dag door naar mijn schoonfamilie in Limburg. Zelf wonen we in Amsterdam, dus we waren lekker on the move.”
Ze geniet met volle teugen. “We zaten met zo’n vijftien mensen aan tafel te gourmetten. Het was warm, gezellig, er werd gedronken. Ik had alleen ineens het idee dat ik plas verloor. Drie keer ging ik heen en weer naar de wc. Het konden mijn vliezen niet zijn, maar ik wilde het zeker weten dus proefde ik. Het smaakte zoet. Het kon niet missen: mijn vliezen waren gebroken.”
Daar is ze niet op berekend, aangezien ze pas op 19 februari is uitgerekend. “Ik ging naar mijn man en fluisterde in zijn oor dat mijn vliezen waren gebroken en dat mijn bevalling zou gaan beginnen. Hij keek me geschrokken aan, nam nog een slok rode wijn en zei: ‘Pardon?’ We liepen naar de keuken om te overleggen. Ook de gastvrouw kwam erbij en vroeg wat er aan de hand was. ‘Sorry, ik ga bevallen’, zei ik.”
Berthe moet naar het ziekenhuis, maar naar welke? “Die in Amersfoort was 20 minuten rijden, die in Amsterdam minstens een half uur. Ik wilde graag naar Amsterdam. Mijn andere kinderen zijn daar geboren en ik wilde dat onze zoon ook een Amsterdammertje zou zijn.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Marike belandde in een psychose na stilgeboren zoon: 'Langzaam kom ik weer terug op aarde'
Haar man Ralph heeft gedronken. Gelukkig is er een Bob aanwezig die het stel weg wil brengen. “De kinderen en hond bleven achter bij onze vrienden en wij stapten achterin een luxe BMW. Ik had luiers onder me gelegd, om te voorkomen dat ik de hele auto zou bevochtigen. Met 160 kilometer per uur reden we naar Amsterdam, achteraf gezien onverantwoord. Ik was alleen bezig met puffen en zorgen dat de bevalling niet naast de snelweg zou beginnen.”
Rond half elf komen ze bij het ziekenhuis aan. “Er heerste een doodse stilte. Ik werd door iemand in een rolstoel gezet en door de gang gereden. Voor we de lift ingingen werd ik omgekeerd. Ik zag een spoor van vruchtwater in de gang liggen. Dat was horror.”
Als ze goed en wel ligt, stoppen de weeën. “Het was half twaalf en tijd voor de wisseling van de wacht. Ze wilden me aan een infuus leggen, maar dat wilde ik liever niet. Ik voelde dat ik op mijn zij moest gaan liggen. Toen ik dat deed, kreeg ik volop weeën en een kwartier later was Benjamin er. Het was ons gelukt, op 24 december én hij was een Amsterdammertje.”
Inmiddels is Benjamin 19, en nog altijd kijkt Berthe met een goed gevoel op zijn geboorte terug. “Ik ben dankbaar voor alle hulp die we gekregen hebben en dankbaar dat het goed is gegaan. Toen hij werd geboren, werd hij op mijn borst gelegd. Ik heb heel intens aan zijn koppie geroken. Ik wist dat dit de laatste keer was dat ik die aardse geur van een pasgeboren baby zou ruiken. Dat is zo’n warme, intense en mooie geur. En hij was zo’n mooie baby. Hij had een gouden lokje, heel bijzonder. Die dankbaarheid voel ik trouwens bij alle drie mijn kinderen. Ik ben trots op ze. Ze zijn mooie persoonlijkheden.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Loïs wilde natuurlijke bevalling thuis, maar moest per ambulance naar het ziekenhuis: 'Helse rit'
