Kinderen die met groen haar thuis komen, affaires, knutseltassen vol wc-rollen, haren vol luizen, friemelen of stiekem roken in het rokershok. Het schoolplein zit vol gênante verhalen.
In de rubriek ‘Uit de school geklapt’ praten we met luizenmoeders en basisschooljuffen over hun meest gênante school(plein)verhalen.
Caroline (35) is 18 als ze als gastouder bij een gezin voor vier kinderen zorgt. Ze zijn tussen de vijf en elf jaar oud. Van het gezin waar ze werkt mag ze op een gegeven moment een hond adopteren. Ze neemt een lief klein Spaans hondje. “Een soort vuilnisbakje, een terriër. Hij liep vaak los, want hij volgde me overal. Flitser, zo heet de hond, neemt ze ook mee bij het ophalen van de kinderen van school.
Op het schoolplein is een duidelijke scheiding van het ‘personeel’, vertelt Caroline. “Je hebt de ouders zelf en de au pairs en de oppassers. Dus ik stond alleen.” Dan ineens komt er een vrouwtjesterriër buurten. Het hondje is duidelijk loops en gaat meteen op haar doel af. “Ik let even niet op en ineens zit mijn hond er bovenop.”
Op dat moment is de school nog niet uit en is het redelijk rustig op het schoolplein. Maar wat blijkt, de beide honden vinden het rampetampen helemaal niet aangenaam. “De hondjes vinden het niks. De een wil de ene kant op en de ander de andere kant. Maar dat gaat niet. Ze zitten vast, omdat zijn zwellichaam in het meisje klem zit. Dus toen stond ik daar met twee hondjes die allebei niet wilden, maar in elkaar vast zaten.”
Ondertussen is de school uit en in blinde paniek belt Caroline met een vriendin die bij de dierenarts werkt. “Ik vroeg: ‘Wat moet ik doen? Want ik sta hier nu.’ Ze zei: ‘Pak je hond en zet hem tussen je benen. Hou hem op het teefje, anders kan zijn zwellichaam scheuren.’ Dus daar sta ik met de hond tussen mijn benen. Terwijl de school uitloopt en hij vastzit in een andere hond. Een heel ongemakkelijke situatie.”
De kinderen die uit school komen vinden het maar wat interessant. Een grote kring vormt zich om Caroline en de twee honden heen. Op dat moment kan ze er niet om lachen. “Ik schaamde me dood. Gelukkig was het huis vlakbij en konden de kinderen zelf naar huis lopen.”
Op een gegeven moment is het schoolplein leeg, maar Caroline staat er nog. “Het kan vijf minuten duren, maar ook twintig, zei mijn vriendin.” Uiteindelijk was de romance voorbij en ging het teefje er snel vandoor.
Voor Caroline was dit een hele gênant ervaring. “Ik viel al op, omdat ik er bijzonder uit zag toen. Ik had tattoos, gekleurd haar en gekke broeken. Als ik er aan terug denk, zak ik weer door de grond.” Gelukkig is de hond van Caroline geholpen en kreeg dit verhaal geen staartje.
Jouw (gênante) ervaring(en) als juf of luizenmoeder delen? Mail dan naar rubriek@linda.nl onder vermelding van ‘Uit de school geklapt’.
Een affaire op school: 'Het was ook nog eens zo'n onooglijk doorsnee mannetje'
