Noortje van Lith wil niet anders worden behandeld vanwege haar beperking, maar wordt dat wel. Daar wil ze iets aan doen. Zo kwam ze meteen in actie toen er een voorstel lag om arbeidsgehandicapten onder het minimumloon uit te betalen. “Het gaat om gelijkwaardigheid.”
Aan LINDA.nl vertelt ze waarom dat volgens haar anders moet en hoe het anders kan.
Noortje lijdt aan de houding -en bewegingsstoornis cerebrale parese. Vanwege vroeggeboorte hebben haar hersenen een zuurstoftekort gehad. Dagelijkse handelingen zijn voor haar hierdoor lastiger dan normaal. Dat ze soms wordt behandeld als iemand met een verstandelijke beperking frustreert haar. “Mensen gaan er vaak van uit dat wanneer je in een rolstoel zit, je ook verstandelijk beperkt bent.”
Een voorstel van oud-staatssecretaris Tamara van Ark om arbeidsgehandicapten onder het minimumloon uit te betalen, schiet bij Noortje een paar jaar geleden in het verkeerde keelgat. Ze zit niet stil en krijgt landelijke aandacht wanneer ze een brief stuurt naar premier Rutte. “We zijn nooit allemaal gelijk. Het gaat om gelijkwaardigheid. Iedereen moet wettelijk hetzelfde minimumloon krijgen om van te leven. Anders ben je aan het overleven in plaats van leven. Hoe kan je mensen ook een eerlijke kans bieden als niet iedereen hetzelfde minimumloon krijgt.”
Dagelijkse dingen zijn voor Noortje, vanwege haar beperking lastiger. Volgens haar kan dat ook anders. Ze heeft altijd hulp nodig van anderen. Sterker nog, zodra ze het huis uit gaat is ze echt afhankelijk van de hulp van anderen, anders redt ze het niet. “Ik kan nooit ergens spontaan naartoe.” Noortje vindt dat er soms te weinig aan wordt gedaan om het leven voor mensen met een beperking toegankelijk te maken. “Een stoepje op- of afrijden is voor mij bijvoorbeeld al heel lastig. Maar denk ook aan iets vanzelfsprekends zoals naar de bioscoop gaan. Ik ben slechthorend, maar Nederlandse films worden niet ondertiteld. Dat zijn van die kleine dingen die anders kunnen. Dat wil ik bereiken.”
In Noortjes strijd voor een gelijke behandeling ontvangt ze een hele hoop positieve reacties. Ze is voornamelijk op haar sociale mediakanalen actief. Toch zitten er ook altijd een paar negatieve reacties of opmerkingen tussen. “Mensen zeggen dat ik niet zo moet zeuren en niet constant moet denken dat alles slecht is. Maar ik ben van mening dat als het beter kan, het ook beter moet. Waarom zou je bijvoorbeeld maar een paar films ondertitelen, waarom niet allemaal?”
Dat mensen Noortje behandelen alsof ze ook een verstandelijke beperking heeft, probeert ze niet persoonlijk op te vatten. “Ik ging een keer met mijn familie uit eten en iedereen kreeg een menukaart behalve ik. Het zou fijner zijn als iedereen een menukaart krijgt en we het zelf aan tafel oplossen als ik niet zelf kan bestellen.” Volgens Noortje handelen mensen snel uit vooroordelen en ziet ze het als haar missie om mensen daarvan bewust te maken. “Ik zie het nu vaak als hun eigen tekortkoming.”
Noortje erkent dat een perfecte wereld niet bestaat. Ze hoopt dat er steeds meer mensen opstaan tegen ongelijkheid. Dat kleine, vanzelfsprekende, dingen aangepast worden om voor mensen met een beperking of handicap het leven makkelijker te maken. “Dat ik in een rolstoel zit, daar kan ik niks aan veranderen. Ik neem mijn handicap zoals het is. Soms is er alleen wat extra’s nodig om mensen bewust te maken van gelijke behandeling en vooroordelen.”
Els is boos dat haar gehandicapte kleinzoon (10) niet naar zwemles mag: 'Belachelijk'
