Als ik ‘s avonds van mijn werk thuiskom verwacht ik weinig medeleven van mijn tieners, aangezien hun leven tegenwoordig voornamelijk om henzelf draait. Maar vandaag bleek op het werk een bewoonster overleden en dat viel me zwaar.

Ik heb dus wat tijd nodig om alle ellende van me af te schudden. Zodra ik de voordeur achter me dichttrek zie ik het blije gezicht van Luuk: “Hoi mam!” Ik hoop op een knuffel maar dan zegt hij: “Wat eten we eigenlijk vanavond? Ik heb honger.” Zuchtend hang ik mijn jas op en zeg: “Weet ik nog niet.” Dan loopt Jet in woeste paniek in de gang voorbij, in haar armen een wolk aan kledingstukken. “Ik kan mijn blauwe hoody niet vinden. Wie heeft’ m gezien?”

Vuile wasmand

Sara schreeuwt van boven: “Die ligt gewoon in de vuile wasmand.” “Nou ja”, zegt Jet verbolgen en kijkt me aan. “Die heb ik er woensdagochtend al in gestopt.” “Meid”, zeg ik. “Het is donderdagavond dus zolang is dat niet. En als je je favoriete trui aan wil, dan kun je zelf ook een was draaien.” Jet loopt door en zegt verwijtend: “Wat ben jij weer ‘sjacho’ zeg. Ook welkom thuis mam.”

Een uur later zitten we aan tafel, Rob heeft patat gehaald op weg van zijn werk want ik had geen zin om te koken. De pater familias is daardoor als held onthaald, niemand die aan hem vraagt waar iets ligt en waarom er niks gewassen is, maar ik vind het best. De rust is teruggekeerd en dat is veel waard. “Wat is er? Je eet bijna niks…” vraagt Rob. Het valt hem op, maar er is geen tijd voor uitleg. Hij moet weg, sporten met vrienden.

“Mam”, zegt Sara. “De droogshampoo is op.” “Wat!?”, zeg ik, nog net niet schreeuwend. “Heb ik niet vorige week nog twee bussen gekocht?”
“Het is gewoon op.” “Doe er dan eens wat zuiniger mee mensen.” Ik kan er met mijn pet niet bij, het grootverbruik van dit soort spullen. Jet helpt opruimen en zegt: “Als je dat toch haalt, neem je dan voor mij setting spray mee?” “Een wat?”, vraag ik. “Is dat voor je haar?”

Make-up goeroe

Sara lacht hard, Jet nu ook. “Dat is voor over je make-up heen. Dan blijft het langer zitten”, zegt Sara die doorgaans alles weet over wat vegan en dierproefvrij is. In onze kleine badkamer ligt een kleine toilettas van haar, met alleen maar verantwoorde producten. Ze zijn op twee handen te tellen.

Jet daarentegen is de make-up goeroe van ons huishouden. Op haar bureau ligt geen enkel schoolboek, wel een mascara of zes, nepnagels, wimperkrullers, stijltangen en foundation. Van mij heeft ze het niet, ik was ruim zeventien toen ik voor het eerst mascara droeg. Pas na mijn dertigste begon ik aan een beetje bronzer. Verder dan een getinte dagcrème ben ik nog nooit gekomen.

Toen iedereen begon te puberen hebben we een regel gesteld: deodorant, crèmes en shampoo betalen wij. De rest moet je zelf doen. Ook in de hoop dat ze van hun bijbaantjes en zakgeld belangrijkere dingen zouden aanschaffen of sparen, maar daarin lieten Rob en ik ze verder vrij.

Schrijver Kluun overwon zijn onzekerheid als puber door het podium te pakkenLees ook

Influencers

Maar het lijkt alsof skincare een dagtaak is tegenwoordig en social media het alleen maar verergert. Er hoeft op TikTok maar een influencer met een flesje CeraVe te wapperen of Jet koopt het ook. Zonde, vind ik. Net als de broodjes die Sara op school in de kantine aanschaft. Maar het is hun eigen geld. Wat me wel opvalt, is dat Luuk inmiddels ook druk is met skincare. Waarom zou je in godsnaam op die leeftijd daar al mee bezig zijn? Jet vindt het leuk om Luuk wat in en aan te smeren, hij was vroeger al haar kleine paspop. Zo gebruikt hij tegenwoordig een eigen Lufa voor onder de douche die niemand anders aan mag raken. Vroeger heette dat trouwens gewoon een spons.

“Jet, ik ga voor jou geen setting spray kopen. Heb je niet genoeg producten?” “Flauw hoor, zoveel kost dat niet.” “Maar je verdient toch je eigen geld en je hebt zakgeld.” “Serieus”, zegt ze. “Moet ik dat van mijn eigen geld kopen? Ik moet ook nog naar de bioscoop met Frederique. Echt belachelijk. En een potje stink-Nivea of huidolie dat naar amandelen ruikt (ze kijkt boos naar Sara) dat koop je wel voor Sara?”

‘Dan loop ik voor schut’

“Luister Jet, ik ga hier geen seconde met je over onderhandelen. Je kent de regels. Je kunt zelf inmiddels de markt op met alle spullen die je verzameld hebt en niet gebruikt. En als je make-up een keer uitloopt, jammer dan. Dan werk je het maar weer bij, of laat je het.”

Ik vind haar zo mooi, zonder make-up. Ook al zitten er een paar pukkeltjes, ze is een natuurlijke schoonheid. Ik heb het haar vaak gezegd, maar dat wuift ze weg. “Dat zeg je gewoon omdat je mijn moeder bent.” Jet is nog niet klaar: “Dus jij vindt het prima dat ik voor schut loop op school, met mascara op de wangen en foundation dat in het vet hete klaslokaal van mijn neus smelt!?”

“Lieverd, jij hebt geen fixing spray nodig.” Dan komt Luuk binnen lopen en zegt droogjes met een acteerstemmetje: “Jullie snappen er allemaal niks van. Een setting spray zorgt ervoor dat je make-up een mooi geheel wordt, fixing spray legt eerder een laagje over de huid. Waardoor make-up langer blijft zitten. Dat zijn twee verschillende dingen. Hoe vaak moet ik het nog zeggen?” Dan lacht hij, grijpt nog een koud frietje dat overgebleven is en gaat voldaan op de bank zitten.

Als je 14-jarige een 'rela' heeft: wel of niet aan de pil? 'Dankzij TikTok is dat nu een heikel punt'Lees ook