Martijn Peek (links op de foto) onderging zeven jaar geleden een levensreddende stamceltransplantatie. “Nog altijd ben ik mijn anonieme donor zó dankbaar voor het geven van zijn stamcellen”, zo laat hij weten aan LINDA.
Martijn had niet één, maar twee keer een stamceltransplantatie nodig vanwege leukemie.
Hij blikt terug naar het begin. “Het was 2015 en omdat ik wat keelpijn had ging ik naar de huisarts. Mijn bloed werd geprikt en al snel werd ik gebeld door de dokter. Hij zei dat ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moest. Daar zou een team voor mij klaar staan omdat ik acute leukemie had.”
Martijn vindt het een raar verhaal en denkt zelfs dat de dokter het niet helemaal op een rijtje heeft. “Ik zei nog: je belt de verkeerde. Ik heb zelfs de telefoon erop gegooid.” Toch blijkt het wel degelijk over Martijn te gaan en wanneer hij wordt teruggebeld, besluit hij naar het ziekenhuis te gaan.
Vol ongeloof gaat Martijn het ziekenhuis in. Hij wordt onderzocht en de dag erop krijgt hij de bevestiging. Martijn heeft acute leukemie en moet een stevig behandeltraject in. Hij spreekt over dialyse apparatuur, het verwijderen van zoveel mogelijk foute cellen, bloedzuiveringen, medicijnen. En natuurlijk de chemo’s en bestralingen. “Ik heb zoveel chemo’s gehad dat ik inmiddels licht geef”, zegt hij gekscherend. Hij is inmiddels de tel kwijt, zoveel chemo’s heeft hij gehad.
Vier maanden lang ligt Martijn in het AMC, het wordt een soort tweede huis voor hem. “Mijn leven was aan een zijden draadje komen te hangen. Ik heb drie maanden na mijn diagnose mijn eerste stamceltransplantatie gehad. Toen ik daarvan weer een beetje was opgeknapt, ben ik snel met mijn partner – hij heet ook Martijn – getrouwd. Het ging toen ruim een jaar heel goed, maar helaas bleek al snel dat de leukemie terug was.”
Olivier (12) noemt zijn ziekte liever 'stommemie': 'Niks leuks aan leukemie'
“Dat was echt een enorme klap. Ik moest veel huilen en dacht alleen maar: wat nu? De doktoren zeiden ook dat het erger was dan de vorige keer. Leukemie kan zomaar in een split second oplaaien en dus moest ik direct weer worden opgenomen”, blikt hij terug. “Ik begon weer met chemo’s, maar ze sloegen niet aan. En toen kwam het zeer slechte nieuws gesprek.”
In het kort komt het erop neer dat Martijn twee keuzes heeft. Of palliatieve zorg waarbij de artsen doen wat ze kunnen, maar er geen behandeling meer is. Of meewerken aan een experimentele ‘flamsa-kuur’. “Het was voor mij kiezen uit twee kwaden. Zonder behandeling had ik nog hooguit drie weken te leven. En de kans dat ik de kuur zou overleven was 25 procent.”
Martijn moet de volgende dag al een besluit nemen. “Toen de arts zei: ik ben nog niet klaar met jou, was dat eigenlijk het moment waarop ik wist wat ik moest doen. Ik wist dat ik mijn kans moest grijpen en voor die flamsa-kuur moest kiezen. Want ik was ook nog niet klaar. Niet met de dokter en ook niet met mijn leven.”
Bij de behandeling wordt een intensieve chemokuur (Flamsa) en een transplantatie met donorstamcellen vlak na elkaar uitgevoerd. Daarbij zitten er geen maanden tijd tussen zoals bij een standaardbehandeling. “Mijn hele lijf werd bestraald en ook is mijn hele immuunsysteem platgelegd voor de stamceltransplantatie. Het was echt een risicovolle onderneming. Want je lijf kan ook zeggen: dit wil ik niet en acute afstotingsverschijnselen vertonen.”
In 2017 is Martijn er zo slecht aan toe dat hij zelfs van iedereen afscheid moet nemen. “Ik wist niet of ik de volgende dag nog zou leven. Ik wist niet of mij dat gegeven was en dat maakte het zo eng. Je moet vertrouwen hebben in andermans stamcellen waarvan je helemaal niet weet of het gaat werken.”
Martijn is echt door het oog van de naald gekropen, vertelt hij. Gelukkig heeft zijn keuze wel goed uitgepakt. “Ik voel mij nu supergoed, ben aan het werk en mag echt niet klagen. Vandaag drinken wij champagne en eten wij taart. Zonder deze behandeling was ik al lang dood geweest. In het ziekenhuis gebeuren vreselijke dingen, maar ook veel goede dingen. Ze hebben mij beter gemaakt. Dus ik geniet van het leven en maak van elke dag een feestje”, zegt hij optimistisch.
Martijn en zijn man Martijn.
Dit artikel verscheen eerder op LINDA.nl in februari 2022.
Marjoleins dochter Emma (6) had leukemie: 'Ik zal nooit meer een onbezorgde moeder zijn'
