Een zwangerschap wordt Leonore van Hooren – d’Harvant (37) afgeraden vanwege tumoren in haar lever. “Als er één knapt of scheurt heb je kans op heel veel bloedverlies.” Toch kiezen zij en haar man bewust voor kinderen.
In de rubriek Bijzondere bevallingen horen we de bijzonderste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
“In september 2017 werd ik vanuit het niets heel erg ziek”, vertelt Leonore. “Ik ging met vage klachten naar de huisarts en liet bloed prikken. Mijn ontstekingswaardes waren hoog, maar de dokter kon niks vinden.” Ze komt in de medische molen terecht. “Per toeval zagen ze in het ziekenhuis vlekken op mijn lever. Dit stond los van mijn klachten. Het bleken goedaardige levertumoren – ook wel leveradenomen genoemd – te zijn.”
Hoe dat komt? “Als ze geen oorzaak kunnen vinden, is het aannemelijk dat het door de anticonceptiepil komt. Ik kreeg het advies om meteen met de pil te stoppen en af te wachten wat dat zou doen, maar er gebeurde niet veel.”
Ze heeft in totaal tien tumoren. “Het waren er te veel om ze operatief te laten verwijderen: ik zou geen lever overhouden. Zolang het goed ging, ging het goed. Ik had er bovendien weinig last van. Was alleen wat sneller vermoeid, maar dat kon ook komen door de chronische darmontsteking, de reden van mijn acute klachten destijds.”
De artsen raadden een zwangerschap af. “De tumoren zijn hormoongevoelig. Dat betekent dat ze kunnen groeien tijdens een zwangerschap. Gevaarlijk, want er zitten veel bloedvaten om de tumoren heen. Als er één knapt of scheurt, heb je kans op heel veel bloedverlies. En na een bepaalde tijd kan je niet meer worden geopereerd, omdat er een baby in de weg zit.”
Vivianne lekte meer dan drie dagen vruchtwater: 'Ik begon te hallucineren'
Een zwangerschap brengt dus de nodige risico’s met zich mee. Het is een heikel punt, want Leonore en haar man willen dolgraag kinderen. “Na veel gesprekken, thuis en in het ziekenhuis, hebben we besloten er toch voor te gaan. Er was zo weinig over bekend, dat we de risico’s lastig in konden schatten. Moet je dan van het negatieve uitgaan?”
Tekst gaat verder onder de foto.
Leonore moet elke twee weken voor controle naar de gynaecoloog. Ook is duidelijk dat ze wordt ingeleid en wanneer dat gebeurt. “Ik heb wel kunnen genieten van mijn zwangerschap, maar in alle eerlijkheid: de zorgen waren ook altijd aanwezig. Dat ik heftige bekkenklachten had, maakte het ook niet gezelliger.”
En dan krijgt ze slecht nieuws. “Op een MRI-scan was een groei van de tumoren te zien. Zes weken later – bij de volgende scan – bleek de arts gelukkig een meetfout te hebben gemaakt. Er was niks aan de hand.”
Met 38 weken wordt Leonore ingeleid. “Dat was door covid een surrealistische ervaring. Het land zat op slot en in het ziekenhuis was het uitgestorven. De bevalling ging supergoed, mijn lijf deed wat het moest doen. Ik kreeg een preventieve ruggenprik, omdat ik door de tumoren weinig druk op mijn bovenlichaam mocht zetten. Ook mocht ik niet langer dan een uur persen, anders zou ik een spoedkeizersnede krijgen. Uiteindelijk zette ik in veertig minuten een gezonde zoon op de wereld. Matthias en ik hadden nergens last van en mochten dezelfde avond nog naar huis.”
Claudia werd doodziek tijdens haar bevalling: 'Bleek placenta- en navelstrenginfectie'
De zeswekelijkse MRI-scan na de bevalling kan niet doorgaan, omdat alleen acute zorg doorgaat. “Dat vond ik wel lastig. Ging het wel goed met mij? Uiteindelijk hoorde ik na een paar maanden dat alles gelukkig oké was.”
Leonore kijkt er met een goed gevoel op terug. “Het was zo’n goede ervaring dat we de gok nog een keer durfden te nemen. We hebben er inmiddels nog een kleintje bij. Ook dat ging supergoed. Dit was wel de laatste. Het is en blijft Russisch roulette. Bovendien is ons gezin inmiddels compleet met twee prachtige kinderen.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Inez bevalt in bad met haar zoon erbij: 'Af en toe kwam hij mijn hand vasthouden'
