Een schoonmoeder die zich (te) graag bemoeit met de opvoeding van de kinderen of de zwager met zijn rare – ietwat pikant getinte – praatjes. Je krijgt ze er gratis bij: je schoonfamilie.
In de rubriek ‘Schone Schijn’ praten we met vrouwen over hun (ex-)schoonfamilie. Want je moet maar net geluk hebben.
Wie
Laurie (39)*
Familielid in kwestie
(Ex-)schoonmoeder
’t Geschil
(Deel)kind
LINDA.nl zoekt vrouwen met absurde, geinige of gênante verhalen over (ex-)schoonfamilie
Wanneer Laurie in verwachting is en dit nieuws graag wil delen met haar (inmiddels ex-)schoonfamilie, wordt er niet gereageerd zoals verwacht. “Ze begon te huilen, en niet van blijdschap. Ze had verwacht dat we dit eerst met haar zouden overleggen. Want zij was er nog niet aan toe om oma te worden.”
“Met deze reactie had ik geen rekening gehouden, maar in haar ogen was de komst van haar kleinkind geen goed nieuws. Bovendien vond ze het ook erg zielig voor mijn (ex-)schoonzus en zwager. Die kunnen namelijk geen kinderen krijgen.”
Laurie weet niet hoe ze moet reageren en klapt tijdens het gesprek dicht. Haar partner heeft op dat moment wél begrip voor zijn moeder. “Hij snapte wel dat ze er nog niet aan toe was, omdat ze een paar jaar daarvoor haar partner had verloren. Maar ik wilde blij zijn, en vrolijk over de komst van de baby kunnen praten.”
Als haar toenmalige schoonmoeder Laurie als klap op de vuurpijl adviseert om vooral geen spullen voor de baby te kopen, valt Laurie uit. “Ik moest van haar vooral zo min mogelijk aan de komst van de baby denken. De spullen die we wél kochten, konden we bij haar thuis opslaan. Zolang we maar niet aan de buitenwereld toonden dat we in verwachting waren. Oh, en ze bepaalde ook nog even aan wie we het nieuws wel en niet mochten vertellen.”
Niet dat Laurie het ‘advies’ aanneemt. Ze geeft aan zelf wel te besluiten wat ze niet en wel gaan doen. Bovendien zijn de schoonzus en zwager in eerste instantie wél blij met het nieuws. “Voor hen was het wel even slikken, maar dat vond ik vooral heel begrijpelijk. Maar toen we weer met de hele familie samen waren, bleek hun mening 180 graden gedraaid. Er werd over ons kind gesproken alsof het algemeen goed was.”
“We konden – volgens mijn schoonfamilie – ons kind wel rouleren. Alsof we met z’n allen een boormachine gingen aanschaffen, om die onderling te ‘delen’.”
Lauries schoonzus en zwager laten weten dat ze tóch al allerlei (baby)spullen in huis hebben, en het kindje – als het eenmaal is geboren – wel meerdere keren per jaar een week (of twee) bij hen kan wonen. “Mijn ex-man ging erin mee en vond het wel een goed idee. Konden wij samen ook nog leuke dingen doen.”
Laurie houdt – elke keer maar weer – haar poot stijf. “Ik vond één nachtje logeren, wanneer ze zo klein zijn, al belachelijk. Laat staan twee weken, en dat dan een paar keer per jaar. Ik zet geen kind op de wereld voor een ander, en dat heb ik ze ook laten weten. Vonden ze allemaal maar wat egoïstisch, dat ik mijn kind niet wilde delen.”
Ook wanneer de baby er eenmaal is, stopt de bemoeienis niet. “Als mijn schoonmoeder oppaste deed ze het vooral zoals wij dat niét wilden. Gewoon haar eigen ding dus, met als argument: ‘Vroeger ging het zo, dus dan bij mij ook’. Het oppassen heeft vrij kort geduurd, en dat vond ze helemaal niet erg. Ze haalde er geen plezier uit. Ik had verwacht dat dat eenmaal zou veranderen als de kinderen er waren, maar helaas. Zijn ze bij haar op bezoek, dan worden ze achter de iPad gezet. En moeten ze vooral niet ‘moeilijk’ doen.”
*De naam van Laurie is gefingeerd, haar echte naam is bekend bij de redactie.
Jouw verhaal delen? Mail dan een korte beschrijving van de situatie naar michelle.vandermolen@linda.nl
Tiffany's schoonouders kwamen (te vroeg) op kraamvisite: 'Keken vol tegen mijn bebloede onderkant aan'
