De zwangerschap van Laurien Gravendeel (40) is zwaar. Ze heeft last van alle mogelijke zwangerschapskwaaltjes en is tonnetje rond. “Iedereen zei: weet je wel zeker dat het er maar één is?”
In de rubriek Bijzondere bevallingen horen we de bijzonderste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
Laurien werd op 4 mei moeder van haar vierde kindje. “Ik had al een zoon van twaalf en een tweeling van tien”, vertelt ze. Ze kijkt terug op een pittige zwangerschap. “Ik had alle zwangerschapskwaaltjes die je maar kunt bedenken: misselijkheid, last van mijn bekken, krachtverlies in mijn handen door het carpaal tunnelsyndroom en ik hield veel vocht vast. Ik was tonnetje rond. Mensen bleven me maar vragen: weet je zeker dat het er maar één is? Heel vervelend.”
Van haar eerdere zwangerschappen weet ze dat ze meer vruchtwater aanmaakt dan de gemiddelde vrouw. “Bij mij was het zo’n drie liter, waar een halve liter normaal is.”
De verloskundige voorspelt dat ze een grote baby krijgt. “Met 32 weken zat-ie op de groeicurve van 36 weken. Mijn zoon was groot, maar ik wist ook dat het soms lastig inschatten is hoe groot je baby is, als je veel vruchtwater aanmaakt. Daardoor dacht ik dat het allemaal wel mee zou vallen.”
Met 36 weken houdt Laurien het bijna niet meer vol. Een week later moet ze voor controle naar het ziekenhuis. “De volgende dag moest ik terugkomen en brachten ze een ballonnetje in. Ze hebben vier of vijf pogingen gedaan en toen zei de gynaecoloog dat ik al drie centimeter ontsluiting had. Ik moest de nacht blijven. De volgende ochtend zouden we – zo vroeg mogelijk – met de bevalling beginnen. Zo wilden ze voorkomen dat ik zou bevallen tijdens een wisseling van de wacht. Iedereen moest stand-by staan.”
Anita had HELLP-syndroom, haar baby RS-virus: 'Eerst was het bij mij kantje boord, daarna bij Bodin'
Om 08.00 uur krijgt Laurien een infuus met oxytocine en weeënopwekkers. “Dat ging prima. De gynaecoloog brak mijn vliezen. Ik verloor 2,7 liter vruchtwater en voelde me meteen een stuk beter.” Er komt een weeënstorm op gang. “Ik gaf over en in no time ging ik van vijf naar tien centimeter ontsluiting. Ik kon gaan persen. Al snel kwam het hoofdje eruit. Ik dacht: nu komt de rest, maar hij bleef vastzitten.”
De sfeer in de kamer verandert, als de baby klem blijkt te zitten. “Iedereen werd onrustig. Ondertussen had ik behoorlijk veel pijn. De gynaecoloog deed zijn best het kindje geboren te laten worden. Hij bracht de rechterarm van mijn baby naar buiten, daarbij brak hij zijn arm. Ik dacht: wat zijn ze allemaal aan het doen? Een paar minuten later werd Arthur geboren, 5520 gram zwaar.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Het jongetje heeft niet alleen een gebroken arm, de kinderarts vertelt Laurien dat zijn andere arm helemaal niks doet. “Omdat Arthur achter mijn schaambot was blijven haken, zijn er tijdens de geboorte twee zenuwen doormidden gescheurd en is er één zenuw uit zijn ruggenmerg getrokken. Daardoor zijn de spieren van de schouder en van de bovenarm verlamd.”
Zo komt Arthur met een fysieke beperking ter wereld en kleding om hem aan te kleden hebben zijn ouders niet. “Hij had maat 62, groter dan de kleren die wij bij ons hadden. Een vriendin van me heeft ’s avonds kleding gebracht. Tot die tijd heeft hij bloot bij mij gelegen.”
Inmiddels is het jongetje ruim een half jaar oud. Zijn gebroken arm is goed hersteld en inmiddels heeft hij ook een zenuwoperatie ondergaan. “Hij kan zijn arm en zijn hand niet bewegen, maar zijn vingers wel. De kans op herstel is groot, maar dat zal de komende jaren moeten blijken. Ook als hij herstelt, zal hij achter blijven lopen. Hij zal minder kracht in zijn arm houden, doordat zijn spierontwikkeling achterloopt. We moeten oefeningen met hem doen, zodat zijn gewrichten niet stijf worden, maar wat het gaat doen, weten we niet.”
Het was een pittige start voor Arthur, maar nu lijkt het tij eindelijk te zijn gekeerd. “Hij is zeven maanden oud en het is nu rustig. Hij is ook niet meer zo klein en kwetsbaar, dat helpt ook. We zullen zien wat de toekomst ons brengt. Of zijn arm het weer gaat doen of niet. Maar ook als dat niet zo is, zal hij daarmee leren omgaan. Daar heb ik vertrouwen in.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Stephanie's tweeling bleek TAPS te hebben: 'Ze waren prematuur en zó ziek'
