Ben je eindelijk aanbeland bij de mooiste dag van je leven, crasht je dronken neef het diner met een gênante toost en besluit je wederhelft zich een hersenschudding te vallen. Top.
Voor de rubriek In Voor- En Tegenspoed spreken we mensen wiens trouwdag nét niet helemaal volgens plan verliep. Vandaag de beurt aan Ronald Berg (48).
Trouwdatum
28 december 2020
“Onze coronabruiloft zou klein en fijn worden: we nodigden 26 mensen uit voor de ceremonie op anderhalve meter in het gemeentehuis. Daarna zouden we lekker weer naar huis gaan. Om de dag toch een extra feestelijk tintje te geven, had ik als verrassing een Volkswagen-bus geregeld. Zo’n waanzinnig charmant busje, volledig gerestaureerd. Echt een prachtig ding. En handig, want zo konden onze kids bij mij en Charlotte in de auto.
’s Ochtends pikte ik het busje op met de kinderen. Mijn beste vriend reed achter ons aan. We regelden het papierwerk en gingen op weg naar Charlotte, die zich voorbereidde in het huis van haar beste vriendin. Toen we reden rook ik wel een olie-achtige geur, maar wat wil je: het is een bus uit 1963. Dat hoort er gewoon bij.”
“Een paar kilometer verder begon ik ook benzine te ruiken. Toen ik in mijn spiegel keek, zag ik rook en knipperde mijn vriend met zijn lichten dat het foute boel was. Ik heb de auto meteen van de weg af gegooid en keek op het fietspad onder de auto: de vlammen sloegen er al uit. Ik had geen tijd om in paniek te raken en riep dat de kinderen de auto uit moesten. Die van dertien en zestien jaar klommen er zelf uit, maar de jongste van drie kreeg zijn gordel niet los. Gelukkig schoot mijn oudste dochter meteen te hulp, waardoor iedereen op tijd veilig was.
Het ging zó snel: binnen twee minuten sloegen de vlammen echt metershoog uit de bus. Onvoorstelbaar, hoe rap dat ging. We hebben afstand genomen, de brandweer gebeld en natuurlijk de verhuurder. Ik vond het enorm beroerd voor die man: hij had er zoveel tijd en liefde in gestoken, dat zag je gewoon. Gelukkig was hij goed verzekerd, maar jemig, wat zonde.
Het euvel bleek uiteindelijk een lekkende benzineleiding. Na wat foto’s en vragen van de politie en brandweer mochten we vrij snel naar het gemeentehuis. Zij hadden gelukkig alle begrip voor het feit dat ik graag direct naar m’n eigen bruiloft toe wilde. Een extra auto pikte ons op, uiteindelijk liepen we maar een kwartier vertraging op. Het was wél even omschakelen naar de feestmodus, ja.”
“De trouwceremonie verliep gelukkig zoals gehoopt. Daarna kregen we nog een verrassing. Vrienden hadden een drive-by felicitatie-plek gemaakt, in onze voortuin. We mochten bij een vuurkorf gaan zitten, onder dekentjes, en kregen taart en champagne in de hand gedrukt. Vervolgens reden alle mensen, die we door de maatregelen niet konden uitnodigen, langs. Iedereen kon ons op afstand feliciteren. Een superleuke verrassing.
Door het akkefietje met de bus heeft onze jongste nog wel een paar nachten slecht geslapen. Een tijdlang zei hij bij elke bus: ‘Kijk mama, deze kan branden’. Dat is nu gelukkig voorbij en het belangrijkste is natuurlijk dat we allemaal oké zijn. Onze dag was al onvergetelijk, de brandende bus deed daar gewoon nog een extra schepje bovenop.”
Ronald en Charlotte:
Heb jij ook nog een goed verhaal liggen over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.
