Trouwdatum
10 april 1999

Vroeggeboorte

“Ik raakte onverwacht zwanger, door mijn spiraal heen. De zwangerschap verliep goed, tot na 18 weken mijn vliezen braken. Twee dagen voor onze bruiloft. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis en de dokter adviseerde bedrust. Hij waarschuwde ons dat de kans groot was dat ons kind zwaar gehandicapt ter wereld zou komen. Dat wilden we die kleine niet aandoen, dus uiteindelijk besloten we toch een bevalling in te leiden. Ik beviel op de ochtend van 10 april. Precies het moment waarop we eigenlijk in de kerk hadden moeten staan voor onze inzegening. De baby, een jongetje, overleed vrijwel meteen.

Na de bevalling mochten mijn man en ik hem nog even zien. De vroedvrouw legde hem op mijn buik. Het was een prachtig mooi kindje, maar gewoon nog veel te klein. Hij was er nog niet klaar voor. Het was verschrikkelijk om mee te maken en vergeten doe je het nooit, maar we hebben het geluk dat we twee jaar later een gezonde prachtdochter mochten krijgen.”

De dag

“Omdat het zo kort voor onze trouwdag misging, konden we het feest eigenlijk niet meer annuleren. Het eten was al ingeslagen voor 120 gasten en alles stond klaar om te gaan. Omdat ik in het ziekenhuis lag, wilden we niet onze tijd doorbrengen met iedereen opbellen en inlichten. We hebben het feest dus ook laten doorgaan: de gasten werden bij aankomst op de hoogte gebracht en konden vervolgens gewoon naar binnen voor een hapje en drankje.

Ik weet niet hoe ik het gedaan heb, maar ik ben aan het einde van de dag ook nog naar het feest gegaan. Ik moest van het ziekenhuis tekenen dat dit op eigen risico was, maar ik wilde per se gaan. Ik trok mijn jurk aan, deed mijn haar en heb nog een paar uur rondgelopen op het feest. Het ging puur op adrenaline. Die hele dag was een grote waas. De emoties kwamen er pas naderhand bij kijken. Na het feest keerden we direct terug naar het ziekenhuis. Daar heb ik toen nog twee dagen gelegen voor nazorg.”

Tot de dood ons scheidt?

“Een maand later zijn we alsnog getrouwd voor de kerk en het gemeentehuis. Met fotograaf en gasten, maar zonder feest: dat was al geweest. Toch bleef ik jarenlang een soort nare jaloezie houden als ik andere koppels zag trouwen, waarbij alles wél goed ging. Ik wilde ook graag die beleving.

We hebben daarom besloten om bij ons 12,5-jarig jubileum de hele trouwdag nóg eens te doen. Deze keer ging alles goed en kon onze prachtige dochter het bewust meemaken. Heel bijzonder.”

Oproep

Heb jij ook nog een goed verhaal liggen over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.

Lees ook
Melanie werd bestolen tijdens haar Mexicaanse bruiloft: ‘Leek wel een soap’