Trouwdatum
19 november 2016

Trouwakte

“Ik ben in de zomer van 2016 verloofd met mijn lieve man Anthony. We droomden allebei niet van een grootse bruiloft, dus we wilden eigenlijk gewoon zo snel mogelijk in het huwelijksbootje stappen. Het werd drie maanden na de verloving, op 19 november. We zouden voor de wet trouwen in het gemeentehuis en daarna lekker eten en feestvieren met een groep vrienden en wat familie. Omdat Anthony Amerikaans is, hadden we meer dan een paspoort nodig om te kunnen trouwen. Zijn geboortecertificaat, bijvoorbeeld. Maar dat was alleen te verkrijgen via een gemeentehuis in Californië. Daar kwamen we iets te laat achter.

Dankzij een vriend in Amerika kregen we het voor elkaar om dit certificaat ter plekke te betalen en op te laten sturen, maar het duurde allemaal zó lang. Je bent ineens afhankelijk van de Amerikaanse overheid en postdiensten en tsja, die werken niet heel snel. Het certificaat zou dus niet op tijd arriveren voor onze trouwdag, waardoor we geen handtekening op de trouwakte zouden kunnen zetten. Afzeggen was voor ons geen optie. De locatie was geboekt, de uitnodigingen verstuurd en sommige vrienden uit Amerika hadden al internationale vluchten geboekt. Het werd dus trouwen zonder trouwen.”

De dag

“Gasten, diner en feestavond: check, maar de trouwakte ontbrak. Gelukkig hebben we van 19 november alsnog een feestelijke dag gemaakt. Mijn vader gaf een prachtige speech waarbij de tranen rolden. Maar daarna werd het wat ongemakkelijker. Anthony en ik wilden wel graag onze ringen dragen op dat moment, zodat we toch een verbintenis aan zouden gaan die dag. De aankondiging van dat moment ging alleen wat onbeholpen. Mijn vader zei iets in de trant van: ‘Het is nog niet echt zover, dus we doen het maar even zo’. Iedereen stond te grinniken. Zonder handtekening was het natuurlijk niet helemaal compleet, maar we hebben ervan gemaakt wat we konden.

Tijdens het feest ’s avonds wilde ik graag een openingsdans doen, iets wat Anthony totaal niet zag zitten. Uiteindelijk ging hij toch overstag. Maar wat bleek: toen ik nog op het toilet was, startte de dj al een nummer in. Mijn vriendin zei: ‘Hey, is dat niet jouw openingsdans?’ En verrek: het was inderdaad ‘ons’ liedje. Het toilet zat ook nog eens in de kelder, dus ik had nog een hele tocht te gaan. Anthony heeft solo flink staan dansen om het feest af te trappen en ik ben zo hard mogelijk naar hem toegerend. Ik kon nog net een klein stukje meepakken.”

Tot de dood ons scheidt?

“Uiteindelijk kwam Anthony’s geboortecertificaat binnen en zijn we ruim een maand later voor de wet getrouwd. Het was helemaal oké: we hadden de fantastische avond met de mensen die we liefhebben al in the pocket. Dat die handtekening vier weken later pas om de hoek kwam kijken, geeft niets. Het was een formaliteit.

We zijn nog steeds heel gelukkig samen en vieren elk jaar ons jubileum gewoon op de negentiende. We grappen er nog vaak over: ‘Weet je nog toen we probeerden te trouwen? Dat mislukte echt goed.'”

Oproep

Heb jij ook nog een goed verhaal liggen over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.

Lees ook
Trouwfotograaf Marloes: ‘Ik verbrijzelde mijn elleboog, maar bleef foto’s maken’