Deze week is de Week tegen Eenzaamheid. In Nederland zijn momenteel 700.000 eenzame ouderen. Als we niets doen, zijn dat er in 2030 één miljoen. Iemand die wél iets doet, is Lydie Vellema (52). Ze is fietsmaatje van Geertje Lagas – Buijs.
De twee werden twee jaar geleden aan elkaar gekoppeld door. Een gouden match, vertelt Lydie. “Ze is als de moeder die niet om de hoek woont.”
We spreken het tweetal in Oegstgeest, waar ze gemiddeld eens per veertien dagen – als het weer het toelaat – doorheen fietsen. Het is voor Geertje elke keer een hoogtepunt. “Een ritje door het bos maakt mij diep, diep, diep gelukkig.” En als het slecht weer is? “Dan gaan we met de auto”, vertelt Lydie. “We maken er altijd iets moois van.”
Lydie is blij dat ze iets kan betekenen voor Geertje, die zich vaak eenzaam voelt: “Ik kan geen auto meer rijden omdat ik soms duizelig word, ik kan niet meer fietsen vanwege mijn heup, en lopen doe ik met een rollator. Ik ben een teruggetrokken type van mezelf, maar ik moet wel echt naar buiten.” De elektrische fiets, mét scherm vanwege COVID, is dan ook echt een uitkomst. Lydie: “Je haalt mensen letterlijk en figuurlijk uit hun isolement.”
Voor beiden, trouwens. Vellema, die zelf jarenlang in het buitenland woonde, leert zo ook haar omgeving (opnieuw) kennen. “Zij laat mij de omgeving zien, en ik laat haar de buitenwereld zien. Ondertussen hebben we de meest uiteenlopende gesprekken. Ik kom altijd volledig geïnspireerd terug.”
De match met haar huidige maatje is dan ook wel een uitzonderlijk goede. “Ik had hiervoor een ander maatje, een dementerende meneer. Met hem had ik ook mooie gesprekken, maar je bouwt niet echt iets op, want hij is het de volgende keer weer vergeten. Met Geertje is dat heel anders, zij volgt me echt, weet wat ik doe, wat ik leuk vind. Ze is voor mij de moeder die niet om de hoek woont.” Geertje, moeder van vier zoons: “En zij had mijn dochter kunnen zijn.”
Lydies zorg gaat dan ook verder dan de fietsritjes. “Als ik gekookt heb, breng ik vaak een bordje bij haar langs, en vorig jaar nam ik haar mee naar een groot kerstdiner in het teken van Een tegen Eenzaamheid hier in de buurt. Geweldig was dat. We hadden ons opgetut, de burgemeester was er: ze fleurde er zo ontzettend van op.”
Lydie zorgt voor écht contact, en dat is voor Geertje, zeker in deze tijd, heel belangrijk. “Ik word nauwelijks aangeraakt. Nu, in de tijd van COVID, al helemaal niet. Soms door een kleinkind, maar niemand wil het risico lopen mij ziek te maken, dus iedereen blijft uit de buurt. De uitjes met Lydie zijn voor mij echt lichtpuntjes, elke keer weer.” Lydie: “En ik doe het echt met het grootste plezier.”
