‘Ik moet je spreken’, zegt mijn vriendin ietwat hijgerig. Het is al wat later op de avond en haar minnaar is net weg. Er is dus saus in de ketel. ‘Kan ik naar je toekomen?’
Natuurlijk, voor een goed verhaal is het nooit te laat of te vroeg.
Tien minuten later ploft ze neer op de bank. ‘Hoe was het?’, moedig ik haar aan te vertellen.
‘Hij wil graag partnerruil doen’, valt ze met de deur in huis.
Die had ik niet zien aankomen. ‘Ooh, en wat vind jíj ervan?’
‘Tja ik weet niet…’, antwoordt ze vertwijfeld.
‘En hoe moet ik dat voor me zien?’, vraag ik. ‘Heeft hij een stel op het oog of heb je zoiets als een SwingerTinder?’
Ze weet het niet precies.
‘Oppassen als het met vrienden is, want waar twee ruilen, moet er een huilen’, cliché ik maar even.
Ik weet dat uit ervaring. Met mijn eerste vriendje heb ik het gedaan. We trokken altijd op met een vriendenstel. Zij was danseres, althans dat vond ze zelf, als hobby werkte ze vijf dagen per week in een winkel…
Haar vriend was tennisleraar net als mijn geliefde. Elk weekend, en doordeweeks als het zo uitkwam, trokken we met elkaar op. We aten vaak samen, ik leerde zelfs klaverjassen. Vooral op zaterdagavond. Veel te druk in de stad, dus maakten we er thuis ons eigen feestje van. Op een gegeven moment werd er gedanst. Niet in de laatste plaats omdat mijn vriendin dus vond dat ze danseres was. Ze gaf een hele show weg. Uitsloverites van heb-ik-me-jou-daar.
Mijn geliefde keek er likkebaardend naar en ik zag dat hij daar wel wat van wilde snoepen. Ik moet ook toegeven dat ze een prachtig figuur had. We zijn weleens samen op vakantie geweest. Ik ben net een Engelse theeroos, een bleekscheet. Met sproeten. Bij haar waaide het pigment erop. Als we aan het eind van de middag van het strand af gingen, flaneerde zij er zongebruind de boulevard op. Terwijl ik er als een aangeklede paprika in lappen gehuld achteraan hupte, kreunend van de pijn van het verbranden.
Het dansen op de zaterdag werd uitdagender. En zo kwam van het een het ander. Mijn vriend was de initiatiefnemer. Hij trakteerde zichzelf graag op de vrouwelijke helft van ons vriendenstel en zij deelde met plezier uit. Ik ging er in mee. Vond het wel spannend, want de man in kwestie was een knappe vent met een Goddelijk Lichaam.
Echter, eenmaal tussen de lakens begreep ik waarom onze vriendin zo scheutig was met haar geliefde. Hij was een saaie drol in bed. Met erectieproblemen. Er zat weinig muziek in zijn trompet en ik had geen zin om daar leven in te blazen. Dus halverwege hield ik het voor gezien. ‘Sorry, dit is niet echt mijn ding’, zei ik verontschuldigend. Hij was begripvol. Uit de belendende kamer kwam heel wat meer enthousiasme, dus wij dronken samen een wijntje en lachten wat ongemakkelijk tegen elkaar. Dat was de eerste en laatste keer voor mij.
Mijn vriendin hoort mijn verhaal aan: ‘Misschien beter om het toch via een SwingerTinder te doen. Dat is allemaal wat anoniemer. Ga je gewoon naar hun huis, kun je weg wanneer je wil.’
‘Dat kan ook heel armoedig zijn hė’, waarschuw ik. ‘Ziet het er op de foto allemaal reuze pittig uit en zit je even later ergens op een burgerlijk woonerf tegen een massief eiken wandmeubel en Van Haren-schoenen aan te kijken.’
Ik denk dat ik dan een trio aantrekkelijker vind. Dat is toch wat meer recreëren in groepsverband. Je houdt elkaar lekker bezig, als het goed is tenminste. Het vereist natuurlijk wel enige gastvrijheid, waarbij de gastheer – als we het over twee vrouwen in het spel hebben – goed moet opletten of niemand iets tekortkomt. Dat er niet straks eentje op de rand van het bed zit te mokken. Ik zou dat zomaar kunnen zijn, bedenk ik me. Ik weet niet wat ik zou voelen als degene van wie ik houd zich te goed doet aan een andere vrouw. Ik ben niet zo royaal, denk ik.
Dan zou je een trio met twee mannen kunnen overwegen. Maar dat lijkt me nu weer zo’n gedoe. Mannen willen altijd overal inzitten, iets insteken. Een tong, een vinger, een piemel. En dat met zijn tweeën tegelijk! Of misschien wil een van de twee wel de voyeur zijn. Ook weer zo ongemakkelijk, iemand die je zit te begluren. Een ding is in ieder geval van cruciaal belang, dat je van tevoren duidelijke afspraken maakt. Je mag wel een heel inschrijfformulier van tevoren invullen.
Vooralsnog hoef ik me niet druk te maken, want Mehmet is van het toneel verdwenen, althans voor nu. En ik kan me niet voorstellen dat ik van een ander op korte termijn zelfs maar zijn blote voeten zou willen zien. Laat staan twee paar!
'Even voor alle duidelijkheid, maak je het nu uit?', vraag ik vol ongeloof
