Veiligheid van vrouwen

“Ik ben in het verleden wel eens beticht van mansplaining. Mansplaining betekent dat… Zodra je het herkent, zie je het overal terug. Wij, mannen, dachten – denken – dat mansplaining een discussie is. Al jarenlang. Van The Beatles of The Rolling Stones tot Lionel Messi of Cristiano Ronaldo: zonder enige ervaring in het vak, pretenderen we al decennialang te weten wat de waarheid achter het gevoel van een ander is. We hebben in kroegen gediscussieerd of ‘Katja Schuurman nog wel écht lekker was’, ons niet bewust van onze eigen groeiende bierbuik en kalende kruinen.

Maar nog nooit ben ik door mijn mannelijke vrienden gemansplained over de veiligheid van vrouwen. Niet omdat al mijn mannelijke vrienden klootzakken zijn. Ze stemmen niet extreemrechts. Ze kijken geen video’s van Andrew Tate. Ze hebben geen getroebleerde jeugd gehad zonder liefde en het merendeel verkiest The Beatles boven The Rolling Stones: fijne gasten, dus.

Waarom mansplaining een probleem is in de maatschappij: 'De kennis van vrouwen wordt ondergewaardeerd'Lees ook

‘Mannen zijn ook bang voor mannen’

Waarom komt het gesprek dan niet ter tafel? Waarom lopen mijn mannelijke appgroepen niet over van de nare ervaringen die vrouwen met ons hebben? Waarom doe ik dat zelf niet? “Mannen zijn ook bang voor mannen”, hoorde ik mijn zus zeggen. Mijn aanwezige vriend schoot in de lach, niet wetende dat mijn zus gelijk had. Ik schrijf dit stuk nu voor LINDA., maar dit stuk had nooit op LINDA. moeten staan. Het had in de FHM moeten staan, of in de voorbeschouwing van de Dutch Grand Prix moeten zitten. Voorgelezen moeten worden door Johan Derksen bij Vandaag Inside.

De waarheid is dat 90% van de reacties op mijn Instagram-post van vrouwen kwam. Applaus. Knap. Zelfs een enkele ‘held’ kwam voorbij. Het feit dat dit besef, dat éigenlijk eerder had moeten komen en niet meer dan normaal is, wordt toegejuicht alsof ik 17 straathonden uit het water heb gevist (het was er één) terwijl ik tegelijkertijd de huizencrisis heb opgelost, schuurt bijna tegen het ongemakkelijke aan. Ik hoorde mijn vriendin, waar ik al bijna 4 jaar mee samen ben, vertellen over hoe zij haar sleutel tussen haar vingers had als ze terugkwam uit de kroeg. Sterker nog, ze voelde de noodzaak om het voor te doen. Pakte de bos. Een versleten sleutel tussen haar felroze en groene ringen. “Tja, wat zou het überhaupt voor zin hebben”, sprak ze.

Van neptelefoontjes tot sleutels in de hand: zo beschermen vrouwen zichzelf tegen straatintimidatieLees ook

‘Nog nooit m’n sleutel in m’n hand gekneld’

De tekst die ik op Instagram zette, ging als volgt:

Nog nooit bij het wegrijden m’n beste vriend gebeld
Nog nooit m’n sleutel in m’n hand gekneld
Nog nooit mezelf de vraag gesteld:
Is dit wel verstandig?

Nog nooit ‘s nachts op de fiets bang geweest
Nog nooit eerder weggegaan van een feest
Nog nooit terug naar huis gesjeesd
Stomdronken op de fiets.
Oortjes in en muziek op tien.
Door die kortere route waar je niets kan zien.
Want er gebeurt je toch niets.

En als ik heel eerlijk ben: nog nooit gerealiseerd hoe fucked up het is dat ik nu pas echt lees dat de helft van de mensen dit niet kent.

Hoe fucked up het is dat wij als andere helft daarvoor verantwoordelijk zijn.

Dus wat kunnen wij doen dat “nog nooit bang geweest” geen privilege voor mannen, maar de basis voor iedereen wordt?

Talloze antwoorden.

“Niet ’s nachts tegen een boom plassen.”
“Geen hoodie dragen in de nacht.”
“Naar de andere kant van de straat gaan als je vrouwen tegemoet loopt.”
“Niet achter een vrouw fietsen in hetzelfde tempo.”

Het is dat LINDA. een aantal tekens hanteert, want dit had met gemak het Nieuwste Testament kunnen worden. Move over Harry Mulisch, Joe Speedboot en Kluun: Het Hulpboek Een Echte Man Te Zijn – geschreven door Alle Vrouwen. Het Boekenweekgeschenk en verplichte kost op elke school. Geen discussie.”

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Joost Hofman (@hofmanjoost)

Dit is wat je moét weten als je ooit met straatintimidatie te maken krijgtLees ook