Moeder in de gevangenis

Dina’s zoon, die niet bij naam genoemd wordt, is in zijn eentje met de trein naar Nieuwersluis gekomen. “De eerste keer was het wel gek, vooral omdat je het hier niet kent. Nu ben ik er wel aan gewend.” Samen met haar op de bank tv-kijken, mist hij nog het meest. Hij is nooit boos geweest op zijn moeder, vertelt hij. “En we hebben nog steeds dezelfde band, denk ik.”

Presentatie

Dina’s zoon hield zelfs een presentatie over zijn moeders gevangenschap op school. “Ik wilde mensen laten weten dat er iets is in mijn leven en dat ik er soms mee zit. Ze begrijpen het nu wel beter.” Dina en haar zoon hebben een ontzettend leuke anderhalf uur samen – want zo kort is het – maar er zijn helemaal niet zo veel moeders die van de maandelijkse moeder-kinddag gebruik maken. Over de hele dag hebben ze slechts tien inschrijvingen, terwijl er zo’n 140 vrouwen in de gevangenis zitten, vertelt penitentiair inrichtingswerker Wilja.

Hoe vertel je zoiets?

Dat komt volgens haar doordat lang niet alle kinderen weten dat hun moeder in de gevangenis zit. Hoe vertel je zoiets? “Ik zeg altijd tegen moeders: wat leer je je kinderen? Je leert ze dat fouten maken kan en mag. Als je een fout maakt, krijg je straf, en mama heeft een fout gemaakt, dus die krijgt nu straf.” Meestal moedigt ze moeders aan om de waarheid te vertellen aan hun kind. “Maar niet altijd. Als het kind heel klein is maakt het niet zo veel uit denk ik, voor het kind zelf.”

Bekijk de aflevering van Anita wordt opgenomen hier. Het fragment begint op minuut 15.

Lees ook
Anita Witzier praat met vrouw die tien jaar in (vrouwen)gevangenis zit voor moord