Geen tijd, geen personeel, wél bureaucratie. ‘Kanaal Sociaal’ volgt zes mantelzorgers in Deventer. Want iedereen krijgt op een gegeven moment te maken met mantelzorgers; ons land telt er inmiddels zo’n 5 miljoen.
Piet is mantelzorger voor zijn demente vrouw Cora, die verhuist naar een verzorgingstehuis.
Samen met dochter Astrid gaat Piet door Cora’s spullen heen, om te bekijken wat er mee moet naar het verzorgingstehuis. De schoenen die ze altijd aan heeft, een fijne pyjama, en misschien het fotoboek met zwart-witfoto’s? Astrid: “Die is ook leuk, die foto. Die heb ik nog nooit gezien.”
Ook het contract van Cora’s kamer moet nog worden getekend. Een heleboel formulieren én vragen. Of Cora er ’s nachts uit gaat om naar het toilet te gaan, vraagt de medewerkster. Piet: “Heel vaak. Drie of vier keer. En dat is eigenlijk één van de dingen waar ik het meest druk mee ben. Elke nacht wakker.”
“Ik hoor heel vaak: had ik die nachten maar kunnen slapen, dan had ik het misschien langer volgehouden”, beaamt de medewerkster. “Het hoopt zich op”, antwoordt Piet. “De laatste twee nachten deed ze het erg goed. Dan denk ik: ja, ben ik nou toch te vroeg geweest? Maar we laten het mooi doorgaan.”
Ook na haar nachtdienst is Mariska nog steeds moeder én mantelzorger: 'John deed altijd alles'
Thuis is Cora ’s nachts al een keer gevallen, omdat ze de toiletdeur niet kon vinden. “Toen is ze naar het ziekenhuis gebracht met de ziekenwagen. Dat moeten jullie echt goed in de gaten houden. Ze heeft nou een toilet op de kamer, maar bij mij thuis loopt ze de wc-deur te zoeken. Ik heb al plakkertjes overal op geplakt.”
Of Cora enig besef heeft dat ze de volgende dag gaat verhuizen, vraagt de medewerkster. En dan schiet Piet vol. “Ik heb toch het idee wel dat ze dat gelaten over zich heen laat komen. Ik kan er rustig over praten. En dat weet ze dan ook, dat ze hier naartoe gaat. Ook als mijn vrienden bellen – hoe staat het ermee – dan laat ik haar gewoon meeluisteren.”
“Ze zegt dan altijd: ‘Ik had ook wel graag thuis willen blijven’. Maar toch. Schiet ik weer vol.” Astrid heeft zelf ook de tranen in de ogen, maar wrijft haar vader over zijn rug. “Geeft niet.” En dan wordt de handtekening gezet. “Dit was het dan.”
In de woonkamer hangen vier schilderijen. Piet haalt er twee van de muur, voor op Cora’s kamer. “Ik ben wel blij. Hoe erg het ook is, ik ben blij dat het nu zover is. Dat we ook doorzetten. Nu heb ik ook het gevoel dat die twee, drie jaar dat ik voor haar gezorgd heb, heel vermoeiend waren. En zwaar. Dat ik dat nou los heb gelaten.”
“Dat ik weer verder kan, en wat kan doen. Dat ik een keer met mijn hobby’s bezig kan. Naar de jongens gaan, naar de voetbalclub gaan. En niet altijd maar binnen zitten en iemand moeten vragen even op te passen, zodat ik boodschappen kan doen. In het begin heb je dat niet in de gaten.”
“Blijf jij ook hier slapen?”, vraagt Cora als ze de volgende dag in haar nieuwe woonkamer zit. “Nee, ik niet nee”, antwoordt Piet. “Ik ga ongelofelijk uitslapen. Ga jij zo op bed, Cor?” Maar dat is Cora niet van plan. “Nee, ik ga gewoon thuis op bed liggen.”
“Jij blijft gewoon hier, en dan ga ik weg”, legt Piet aan Cora uit. “Oké”, is haar antwoord. “Joe.” Drie kussen volgen, en dan vertrekt Piet. Met Cora achter zich aan. “Nu moet je hier blijven, anders verdwaal je.”
“Moet ik hier blijven? Oh, goed.” Terwijl Cora Piet uitzwaait, en vol liefde “doei”, roept, probeert Piet zichtbaar zijn gevoelens onder controle te houden. De liftdeuren sluiten. “Hupsakee.”
Kanaal Sociaal is wekelijks om 22.20 uur te zien op NPO 2. De hele aflevering terugkijken? Dat kan hier.
Mantelzorger Seval blikt in 'Kanaal Sociaal' terug op dieptepunt in haar leven: 'Ben op het gas blijven drukken'
