Echte Gooische Moeder Pauline Wingelaar staat in de finale van Het Perfecte Plaatje. Maar helaas voor Pauline gaat ze er niet met de winst vandoor en grijpt ze er net naast.
Pauline vertelt over haar avontuur aan LINDA. én wat haar te wachten staat in het nieuwe jaar.
Pauline schopt het – tot haar eigen verbazing – behoorlijk ver in het programma Het Perfecte Plaatje. Toch is het niet heel gek dat ze meedoet aan het programma, want fotografie is al een lange tijd haar interesse. Hier heeft ze alleen nooit iets mee gedaan. “Toen ik mijn scriptie afrondde, kreeg ik een fotografiecursus cadeau van mijn vader. Ik vond fotografie altijd al heel erg leuk, maar heb nooit iets met die cursus gedaan”, vertelt Pauline lachend. “Toen ik kinderen kreeg, dacht ik: het komt wel.”
Tot dit jaar, want dan wordt ze gevraagd voor het programma Het Perfecte Plaatje. Naast haar gewone werk en gezinsleven gaat ze dit avontuur aan. “Dat was best een pittige tijd. Na de eerste shoot dacht ik al: de lat ligt veel te hoog, ik lig eruit.”
Voor wie Pauline niet kent: “Ik ben heel chaotisch. Dus de combinatie van een chaoot zijn en tijdsdruk was wel even spannend.” Daar heeft ze soms ook wel last van tijdens de opdrachten van het programma. “Je moet creatief nadenken en bezig zijn. En als Tijl tegen je begint te praten tijdens de opdracht kun je ook niet even zeggen: Tijl nu even niet, ik ben bezig. Want je maakt ook gewoon een programma. Je moet over alles nadenken.”
Toch beïnvloedt het niet haar succes in het programma. In totaal maakt ze 21 opdrachten en heeft een behoorlijke collectie opgebouwd. “Ik vond alle fotoshoots echt heel erg leuk om te doen. Vooral de finaleshoot in de woestijn van Marrakech vond ik heel vet. Ik heb mezelf toen een aantal keer moeten knijpen. Menig mens komt hier niet.”
In de finaleshoot moet ze het opnemen tegen Antoinette Hertsenberg. Dit verloopt niet geheel vlekkeloos vertelt Pauline: “Het was een behoorlijk overweldigende stad. Ik had denk ik nog last van de cultuurshock door de vorige shoot, die zich midden in de drukke stad afspeelde. Ik riep nog: ‘Ik ga nooit meer naar Marokko!’.” Tussendoor belt ze nog even naar het thuisfront: “Ik zei tegen Harmen dat ik nooit meer terug ga naar Marrakech. Maar inmiddels wil ik wel graag terug”, vertelt Pauline lachend.
Pauline verliest van Antoinette. “Ik hoopte stiekem dat toen ze haar foto’s lieten zien, ik zou denken: die van mij zijn beter. Maar ik dacht juist het tegenovergestelde.”
De teleurstelling blijft niet lang hangen. “Het is soms heel erg fijn om moeder te zijn. Mijn twee zonen – Reinier en Diederik – waren bij de finale aanwezig en toen ik te horen kreeg dat ik verloren had, moest mijn oudste zoon huilen. Hij hockeyt fanatiek en huilt nooit; misschien heeft hij wel stoer gedaan tegen zijn vrienden over dat zijn mama wel zou winnen”, vertelt ze. “Dus ik was vooral bezig met hem te troosten. De kater kwam de dag erna.”
Naast een kleine teleurstelling en vermoeidheid voelt Pauline ook trots. “Mijn doel was om foto’s in te leveren waar ik trots op ben. En dat is gelukt, want ik ben echt blij met heel veel foto’s.” Haar moeder is ook trots: “Ze wil de foto van de fashionshoot uit de finale thuis ophangen.” Pauline kijkt met een goed gevoel terug op haar avontuur. “Ik vind het zo jammer dat het is afgelopen nu.”
Toch zit ze niet stil. Samen met haar Echte Gooische Moeders-vriendin Bo Wilkes heeft ze de podcast Bo & Pauline: Genoeg over ons. “We zijn hier als grap aan begonnen en waren in het begin een beetje sceptisch, want er zijn al zoveel podcasts. Ik was zelfs een beetje podcast-moe. Maar na een keer proberen bleek het toch wel leuker dan verwacht.”
In de podcast praten de vriendinnen over van alles en nog wat. Zo kaart Pauline ook aan op zoek te zijn naar een hondje voor haar zoons. “We hebben de ouders al ontmoet van de pup die we gaan krijgen. Het nestje komt in februari.” Het is een weloverwogen keuze: “Een derde kind gaat denk ik niet meer gebeuren en ik weet dat ik nog heel veel liefde heb om te geven. Daarnaast denk ik dat het hartstikke leuk is voor de jongens.”
Pauline Wingelaar hoopt op nog een kindje, maar is 'bang voor advies van de gynaecoloog'
