In ‘Sterren op het Doek’ vertelt Anna Drijver over haar modellencarrière, waarvoor ze op haar vijftiende al de hele wereld over reisde.
Ook komen Drijver en Akyol er achter dat ze allebei nogal bijzondere dwangneuroses hebben.
Anna Drijver over dwangneuroses: 'Ik dacht dat iedereen dood zou gaan'
Droom
In het centrum van Den Haag spreekt Sterren op het Doek-presentator Özcan Akyol voor deze laatste aflevering van het seizoen af met Anna Drijver. Dat doen ze in het Koninklijk Theater, vlak bij de plek waar ze opgroeide. Meedoen aan het programma is een ‘droom’ voor de actrice. “Dat overdrijf ik niet. Ik wilde hier dolgraag aan meedoen. Ik heb helemaal een soort opgewonden gevoel. Een soort date-gevoel”, licht ze haar blijdschap toe.
Wanneer ze voorgesteld wordt aan de drie schilders, blijkt ze één van hen te kennen. “Een van de kunstenaars, Julian, ken ik van schilderles. Dat doe ik voor de lol. Ik ben echt een hobbyist, ik kan er niets van. Ik kijk altijd bij iedereen af”, vertelt ze aan Akyol. Voor het portret heeft ze nog één eis: “Ik zit momenteel lekker in mijn vel, dus ik wil geen somber of tergend portret.”
Modellencarrière
Op haar veertiende besloot Drijver dat ze model wilde worden. Daarover vertelt ze tegen Akyol: “Eigenlijk wilde ik actrice worden. Daarvoor wilde ik meer ervaring opdoen met camera’s. Dus besloot ik om model te worden.” Op school leverde dat rare situaties op. “Ik was best wel een nerd, droeg nooit merkkleding. Stond ik wel in zo’n meidenblad. Dat vonden heel veel klasgenoten raar.”
Akyol is vooral verbaasd dat Drijver haar vroegere carrière zo rationeel heeft ervaren. “Alles wat je in je jeugd deed, stond in dienst van wat je nu aan het doen bent, acteren. Ik kom weinig mensen tegen die al op zo’n jonge leeftijd op die manier hun leven uitstippelen. Een tikkeltje monomaan is dat wel, maar dat is goed”, observeert hij. “Ik kan ook wel obsessief zijn”, stemt Drijver met hem in.
Dwangneuroses
De actrice zit nu lekker in haar vel, maar dat was niet altijd zo. “Ik ben een tijd super somber en depri geweest. Ik weet niet wat het triggerde, maar ik kreeg last van dwangneuroses. Met al die tics had ik het super druk in mijn hoofd. In therapie kreeg ik te horen dat het erger zou worden, dus toen ben ik er mee gestopt. Toen voelde ik me nóg slechter”, vertelt ze daarover.
Dwangneuroses zijn Akyol niet vreemd. “Als ik niet alle producten in de koelkast spiegel, dan gaat er iets mis in mijn leven”, licht hij toe. Drijver ervaart dezelfde angsten. “Als ik mijn routines niet uitvoer dan zou iedereen waar ik van houd, dood gaan.” Met tranen in haar ogen vertelt ze dat die situatie nu achter haar ligt. “Daar had ik ook altijd wel vertrouwen in.”
Verslaggever Gerri Eickhof heeft bijzondere relatie met wasmachine: 'Ik kijk graag hoe hij draait'
