Matthijs van Nieuwkerk was te gast in de kappersstoel van presentator Özcan Akyol. In ‘De Geknipte Gast’ blikt hij terug op 15 jaar ‘DWDD’ en is hij openhartig over zijn dromen en angsten.
“Ik wilde het vak leren en ben in het diepe gegooid”, vertelt Van Nieuwkerk.
Hij vertelt Akyol dat hij, omdat hij onzeker was, in het begin van zijn carrière een truc moest verzinnen. Hij besloot de kunst af te kijken bij interviewers die hij bewonderde, om zo te kijken of hij trucjes kon overnemen die hem meer zekerheid zouden geven. “Ik keek vol bewondering naar Mart Smeets, naar zijn beheersing en autonomie. En naar de vlerkerige Felix Rottenberg. Hij kon aaien en slaan in dezelfde minuut. Dat heb ik nooit bereikt, maar ik wilde iets van hen allebei.”
Zo klom hij langzaam op bij DWDD en leerde hij de fijne kneepjes van het vak, tot hij bijna volledig zelf de regie had. “Ik heb alles wat ik leuk vond naar me toe kunnen trekken. Of het nou ging om politiek of sport, de Matthäus Passion of een opera. Het kon allemaal.”
Lees ook
Matthijs van Nieuwkerk na vijftien jaar ‘DWDD’: ‘Ik lanterfant een beetje’
Dromen doet hij naar eigen zeggen nog wel, “maar het naïeve dromen houdt op een gegeven moment op.” En dus gaan zijn dromen niet meer over zijn carrière, maar over zijn geliefden. “Ik ben opa geworden. Heb een kleinzoon. Ik droom over zijn leven. Droom over de dingen die mijn kinderen met mij bespreken. Het is allemaal sensitief, breekbaar. Tranen liggen dan op de loer.”
De andere kant van dromen? “Dat is angst. Angst dat iemand wat overkomt. En dan gaat het altijd om de mensen van wie je houdt. En die angst neemt naarmate je ouder wordt alleen maar toe. Al sliep ik toen mijn kinderen nog jong waren ook altijd pas laat, omdat ik dan dacht aan alles wat hen zou kunnen overkomen.”
Je kijkt de uitzending hier terug.
