In De Verhulstjes gaan Marie en Ellen eigenlijk alleen de oude hondenspullen van Leo en Marcel afleveren bij het dierenasiel, maar als ze eenmaal daar zijn kunnen ze het toch niet laten om even bij de honden te kijken.
Tijdens de rondleiding houden ze het niet droog.
“Voor hetzelfde geld neem ik alle honden mee naar huis”, grapt Ellen als zij en Marie in de auto zitten. “Eentje voor jou, eentje voor mij en eentje voor Vik.” Dat vindt Marie helemaal geen slecht plan: “Ik wil sowieso een hondje. De dag dat ik een tuin heb is de dag dat er een hond komt.”
“Het beeld dat ik van een dierenasiel heb is wel heel sneu. In mijn hoofd zijn dat donkere vieze hokken, met allemaal zielige, agressieve verlaten dieren”, geeft Marie toe. Dit asiel voldoet gelukkig niet aan deze verwachtingen. Ze zijn erg blij met de halsbanden, riemen en speeltjes die de dames komen brengen en als dank mogen ze even bij de honden kijken. “Ik mag er geen meenemen naar huis”, zegt Ellen tegen dierenasielmedewerker Pascal die hen mee naar buiten neemt.
Gert Verhulst beleeft een nieuwe mijlpaal in 'De Verhulstjes': 'Ik word ereburger'
Pascal vertelt dat alle hokken bezet zijn op dit moment en geeft hier en daar nog wat extra uitleg als ze bij een hondje stilstaan. Op de bordjes aan de hokken staat ook hoe de dieren heten en hoe ze in het asiel beland zijn. Als Marie en Ellen de informatie van Angel lezen, schrikken ze. “Ik moest al bij het tweede hondje dat we zagen huilen, vastgehangen aan een boom”, vertelt Marie.
Ook Ellen is van slag: “Dat snap je toch niet? Achtergelaten aan een boom. Dat beest kan niet weg, die zit vast.” Het maakt de vrouwen kwaad dat mensen zo met hun dier omgaan. Marie: “Je neemt een beestje in huis, die kan niet voor zichzelf zorgen en legt zijn lot in jouw handen en jij bindt die vast aan een boom?! Onbegrijpelijk.”
Viktor en Gert zijn niet meegegaan naar het asiel, maar kunnen zich een goede voorstelling maken van hoe het eraan toe gaat. “Als die met z’n tweeën naar een asiel gaan, dat is gevaarlijk. Je weet nooit met wat ze terugkomen”, concludeert Gert. “Ze zijn er te emotioneel voor. Er zitten hier in België misschien wel 100.000 dieren in het asiel, die kun je niet allemaal mee naar huis nemen. Dat gaat niet.”
Ze mogen de honden niet alleen bekijken, maar ook even knuffelen. De 11-jarige Melie is ook buiten achtergelaten, vertelt Pascal. Dat roept grote boosheid op bij Marie. “Als ik zou weten wie dat was, dan zou ik die opzoeken en kak van Melie in de brievenbus doen.”
Van Pascal mag ze de hond even vasthouden en ze maakt meteen reclame voor het beestje: “Kijk eens in de camera, dan komt er sowieso iemand voor jou.” Als ze afscheid moeten nemen, houdt ze het dan ook niet droog. Ellen hoopt dat Melie snel went, want ze is er nog maar net. “Dat is heel sip, misschien dat ze binnen een paar dagen een beetje gelukkiger wordt hier.”
‘De Verhulstjes’ terugkijken? Dat kan op Videoland.
Wil je zien: de eerste beelden van nieuw seizoen 'De Verhulstjes', mét nieuw gezicht
