Ongevaccineerden lijken te worden gezien als biohazard niveau 3; ‘veroorzakers van zeer ernstige ziekten die zich mogelijk verspreiden onder de bevolking, maar waartegen wel medicijnen of vaccinaties beschikbaar zijn.’ Het uitsluiten van een biologisch gevaar is een rationele keuze. Er moeten noodgedwongen wel steeds meer grondrechten van de dragers voor wijken. Desperate times call for desperate measures. Hoe ver mag het gaan?
Sinds afgelopen maandag is het ongevaccineerden in Oostenrijk niet toegestaan het huis te verlaten. Met uitzondering van essentiële activiteiten, zoals het doen van boodschappen of werk, worden overige vrijheden ingeperkt. Liever alleen de ongehoorzamen dan het hele land de sigaar. Ik snap dat wel. Ongevaccineerden lijken ‘liever een scheetje voor iedereen, dan buikpijn voor mij alleen’, metaforisch ter harte te nemen. Als door hun keuzes het hele land op slot moet, vinden ze zichzelf nog steeds geen klootzak.
In Letland mogen ongevaccineerde parlementariërs niet meer stemmen (m.b.t. wetgeving en debatten) en hun salaris wordt verlaagd tot mid-22. Ze kunnen immers hun werk niet uitoefenen door fysiek aanwezig te zijn. Maar ook digitaal bijwonen is geen optie. Zo wil de regering het Letse volk overtuigen van de veiligheid van het vaccin en tegelijkertijd de lage vaccinatiegraad opkrikken.
Dat vind ik een wat onlogische strategie en een vreemd statement. Ook de verspreiding van het virus wordt hier nauwelijks meetbaar mee beperkt. Het leven volgens bepaalde idealen daarentegen wel. Niet naar de bios mogen is echt wat anders dan niet mogen stemmen en geen salaris ontvangen.
Het beperken van een gekozen parlementariër in zijn stemrecht, is een ontzettend zwaar paardenmiddel. Het is een directe ingreep in het reilen en zeilen van de democratie. En dan mag je je toch afvragen of het doel wel de middelen heiligt. Om een vergelijking te maken: in sommige landen is het mogelijk om het stemrecht van gedetineerden te beperken. In Nederland moet men daarvoor naar de rechter, die oordeelt of dat wel gerechtvaardigd is. Een parlementariër het stemrecht ontnemen – om een falend vaccinbeleid een boost te geven – gaat volgens mij veel te ver.
In Nederland hebben ‘andersdenkende’ politici het beter. Terwijl zij zeer gevaarlijke conspiracies verkondigen en misplaatste en onjuiste vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog trekken, mogen zij fysiek en verveeld op hun telefoontje scrollen tijdens een debat. Een debat waar zij, hoe kwalijk ook, gewoon wél een stem hebben.
Zouden we in Nederland onze politici het stemrecht afnemen, dan voorzie ik niet alleen rellen, maar ook het afbrokkelen van een sterke democratie. Laten we niet vergeten dat politici gekozen worden door het volk. Ook politici waar we het niet eens mee zijn.
Vooralsnog houden we ons hier in dit ‘k*tland’ nog altijd aan het zoveel mogelijk beperken van de virusverspreiding en wat mij betreft is dat maar goed ook.
We zijn allemaal doodmoe van het discussiëren over en het strijden voor onze idealen. Zelfs als de bijbehorende ideologie een gevaar vormt voor de samenleving. Helaas hoort ook dat bij een democratie.
Ik verlang naar een toekomst waarin we het nog eens over het k*tweer kunnen hebben…
Ginny Ranu: 'Wij zijn het virus, ons ego is de vijand'
