In Chateau Meiland: En Route rijdt de familie met twee campers door Europa, op jacht naar een vakantiehuis. In de elfde aflevering van het eerste seizoen pakken ze de kampeerspullen weer en gaat de reis verder.
Van Andorra rijden ze, via Montpellier, door naar Italië.
Op de laatste twee campings was er niet zoveel te beleven voor de dochters van Maxime Meiland, Claire en Vivé. Dit keer rijden ze dus naar een kindvriendelijke plek inclusief glijbanen. “Je doet hun geen plezier met shoppen of appartementen bekijken”, vertelt Maxime.
Of de droom voor de kinderen werkelijkheid wordt moet nog even blijken, want Martien, Erica en Montana zijn erg enthousiast over Andorra en zijn bergen. Erika neemt plaats achter het stuur richting Montpellier. Op plaats van bestemming steekt Montana de camper in het vak. “Perfect”, klinkt het.
“Het is gelukkig voor twee nachten, want ik ben hier gauw weg”, roept Martien. De familie moet even acclimatiseren, want waar het in de bergen koel was, is het in Montpellier pakweg 35 graden. “Daar moet het lichaam heel erg aan wennen.” Met bier en wijn voelen ze zich gelukkig al snel thuis.
Waar Vivé voelt zich als een vis in het water voelt in het waterpark, moet opa Martien flink wennen. In de avond gaat de familie naar een goochelshow in een openluchttheater. Dat het om half tien begint verrast Martien. “Het is leuker in het donker”, geeft Erika als verklaring, die op de kinderen past.
“Het is eigenlijk een show voor kinderen”, beseft Martien zich tijdens de goochelshow, maar dat mag de pret niet drukken. Maxime’s partner Leroy wordt het podium opgetrokken, in een pailettejas gehesen en klaargemaakt voor een truc, waarbij hij plots met een extra persoon ten tonele verschijnt. De conclusie van de avond: “Het was leuk, maar het duurde net even te lang.”
Maxime Meiland wil graag derde kind, maar wacht er voorlopig mee: 'Beetje ingewikkeld'
Zwembaden, goochelaars, kermis en schminken: niets is te gek op de kindvriendelijke camping. Terwijl Montana en Leroy relaxen op het strand, doen opa en oma mee met een verffestijn. “Jezus, wat is het hier heet”, roepen de grootouders in koor, wanneer ze de miniclub binnnelopen.
Ondanks de hitte laat Erika zich omtoveren tot hondje Bommel, Claire tot een eenhoorn en Vivé tot Spiderman. “Wat mooi”, klinkt het wanneer de creaties af zijn. “Het is één gezicht”, zegt Maxime over de in Bommel veranderde Erika. Martien verandert in een vlinder. Nadat-ie van de schrik is bekomen vindt hij het mooi. Zelfs zo mooi dat ze met schmink en al over de camping flaneren.
“Nog een keertje, nog een keertje”, roepen Claire en Vivé enthousiast, wanneer Martien van de glijban afsjeest. “Het deed zeer”, concludeert-ie. Niet voor herhaling vatbaar dus. Met goede moed stapt-ie met z’n kleinkinderen in een zweefmolen, maar de pijn aan z’n schaafwond heeft de overhand. De familie besluit om van een afstand de (klein)kinderen te bekijken.
Het is voor Leroy tijd om het gezelschap te verlaten. “Papa moet werken”, zegt hij tegen Claire. Dat betekent een nieuwe bijrijder in de camper van Maxime. Haar eerste keuze gaat uit naar Montana, maar die schuift subtiel Martien naar voren. “Dan zijn jullie daar ook even vanaf”, lacht Maxime en gaat akkoord.
Montpellier wordt ingeruild voor San Remo, in Italië. De vele tunnels onderweg zorgen voor lichte irritaties bij de familie. “Zonnebril op, zonnebril af”, zuchten Maxime en Martien. De eerste indruk is goed. “Palmbomen!” roept een vrolijke Montana die begint met het ophangen van kleurrijke lampjes in de voortuin.
Martien besluit de camping de volgende dag beter te bekijken. “Ik neem een glas wijn, zakje chips en ga naar bed. Ik ben zo moe.” Erika proost op het ‘waanzinnige uitzicht’ en dat ze ‘veilig zijn aangekomen’. Dat brengt iedereen weer in een goede stemming.
Na de eerste nacht gaat de familie de hort op: naar een Italiaanse wijngaard. “Pinot Grigio vind ik de lekkerste wijn die er is”, stemmen Maxime en Erika met elkaar af. Montana heeft hiervoor een verrassing in petto: een retro Fiat 500, inclusief open dak.
“Gaat dit oude lijk de bergen in?” vraagt Martien zich angstvallig af. “Ik vind het ineens een beetje eng zonder gordel.” Erika zit achter het stuur – met de nodige kritiek. “Kan iemand stoppen met dat gezucht”, “Ik zit met mijn benen in mijn nek” en “het voelt alsof ik op de grond zit”, hoort het in de auto die wonder boven wonder de eindbestemming bereikt.
‘Chateau Meiland: En Route’ kijk je terug op KIJK.
Martien is even in Nederland in 'Chateau Meiland: En Route' en doet iets bijzonders: 'Een nieuwe experience'
