‘Wil ik dit wel?’

“Het gaat”, antwoordt Manon als we haar bellen, “maar met ups en downs.” Recentelijk is ze vastgelopen in haar therapie, maar opgeven doet ze niet. “Soms vraag ik mezelf af: wíl ik mijn strikte regime wel loslaten? Dan denk ik: bekijk ’t maar, ik leef gewoon zo verder, dan maar een kutleven waarin ik veel sport, lekker eet en alles weer eruit gooi. Maar dat wil ik niet écht. Dat is ook geen leven.” Manon kijkt samen met haar therapeut hoe ze stapsgewijs uit die gedachte komt.

Walging

“Elke dag worstel ik. Na de docu ben ik aangekomen; dat is goed, maar daardoor walg ik ook weer meer van mezelf. Vooral van mijn buik. Dan denk ik: waarom kan die niet strakker? Die fixatie groeit nu de zomer eraan komt.” Toch zijn er ook positieve ontwikkelingen: “Kort na het uitkomen van de docu heb ik bij mijn kledinglijn Shine2BeYou een eigen mutsenlijn uitgebracht en later nog een sweater. Daar ben ik heel trots op.”

Terugval

Toen we Manon in oktober spraken voor een update had zij het dwangmatige sporten teruggebracht van vijf uur per dag naar één uur en een kwartier. Dat is inmiddels weer opgelopen tot twee à drie uur. “Een terugval”, erkent ze. “Nu ik niet meer twee keer per dag mag sporten, sjoemel ik meer met eten.” Zo slaat ze bijvoorbeeld haar lunch over als ze voor haar gevoel niet lang genoeg heeft gesport.

Lees ook
Manon vertelt hoe het nu met haar gaat: ‘Ik wil het monstertje in mijn hoofd weg toveren’

Pillen

“Soms heb ik de neiging mijn lichaam te verdoven. Dan slik ik bijvoorbeeld oxazepam. Zo onderdruk ik mijn emoties, alle pijn en verdriet. Het liefst zou ik niets voelen.” Manon neemt de pillen niet dagelijks, maar na het uitkomen van de Eetstoornissen: Maskers Af-aflevering was dat een tijdje wel zo. “Dat heb ik moeten afbouwen. Ik merkte wel dat ik verslaafd raakte aan het slikken van die pillen.”

Relatie uit…

Da’s niet gek, want de documentaire had “veel impact”. Zeker in combinatie met Manons relatie die een week ervoor uitging. “Het kostte hem zo veel energie dat hij zichzelf kwijtraakte”, vertelt ze. “Maar ik neem hem niets kwalijk. Ik heb veel van hem geleerd in onze tijd samen. Praten over mijn toestand, mijn gevoelens uiten. Ik ben hem daar heel dankbaar voor.”

…maar ook een nieuwe vriend

Sinds november heeft Manon een nieuwe relatie. “Ik verhuisde en ontdekte dat de huisgenoot aan de overkant van de gang heel leuk was. In het begin dacht ik: dit is veel te snel. Maar we hebben zó’n klik en ik heb nog nooit zo veel gelachen. Ik heb wel meteen gezegd dat ik een meisje met een enorm gevulde rugzak ben. Toen ik hem de keer erna sprak, had hij Eetstoornissen: Maskers Af gekeken. ‘Heftig’, zei hij, ‘maar het is mooi dat ik het nu weet, want ik wil je gewoon beter leren kennen.'” Soms geeft hij Manon die “schop onder mijn hol” die ze nodig heeft. “Dan vraagt hij streng of ik wel genoeg gegeten heb. Om de tuin leiden kan ik hem niet.”

Suïcidaal

Dat Manon nu met huisgenoten woont, draagt bij aan eerlijkheid rondom haar toestand. “Ik kan niet even naar de wc rennen om mijn maaltijd eruit te gooien. Dat is goed, want ik merkte in mijn vorige woning dat ik er vereenzaamde. Daardoor kreeg ik ook steeds vaker de gedachte geen zin meer in het leven te hebben.” Die suïcidale gedachten zijn er soms nog steeds. “Wel minder. Maar ik vind mezelf nog steeds geen toevoeging aan de maatschappij. Ik zie het niet als mensen zeggen dat ze me goed vinden, of mooi. Ik geloof hen dan niet.”

Onbegrip

Manon stuit nog altijd op onbegrip als ze gaat sporten. “Dan zeggen ze in de sportschool dat ik goed bezig ben. Soms, als ik uitleg dat ik zeven dagen per week móét sporten, zeggen mensen: ‘Beter een sportverslaving dan een alcoholverslaving’.” Geërgerd: “Die mensen gaan dagjes weg, op vakantie, leuke dingen doen. Ik niet. Ik moet sporten. Als ik dat vertel, slaan ze vaak dicht.”

Te weinig begeleiding

Volgens haar is er te weinig begeleiding in sportscholen voor mensen met een eetprobleem of sportverslaving. “Bij mijn vorige sportschool wisten ze van mijn conditie. En dan riep mijn trainer toch tijdens een lesje: ‘Kom op, je kan zwaarder!’. Ik kreeg ook weleens tips hoe ik ‘strak en plat’ zou worden met een bepaalde oefening. Dan dacht ik: dus nu ben ik dik.” Manon vindt dat sportschoolmedewerkers hier beter mee om zouden moeten gaan. “Ze moeten leren signaleren wanneer iemand niet gezond meer bezig is, én hoe ze diegene moeten aanspreken.”

Lees ook
Zo gaat het nu met Esther (35) na haar uitzending docuserie over boulimia

Tips

Manon wordt soms wél aangesproken door mensen die haar herkennen uit Eetstoornissen: Maskers Af. “Zij herkennen zich dan in mij, zeggen ze, en vragen soms om ervaringen. Wat ik dan vertel? Bijvoorbeeld dat je in het begin van je herstel door een héél donkere periode gaat, maar die downs korter worden. En dat ze niet vier uur per dag moeten sporten; als je dat nu wel doet, haal er dan bijvoorbeeld elke dag vijf minuten van af. Weggaan bij je huidige sportschool helpt ook, dan haal je jezelf automatisch uit je vaste systeem.”

De nieuwe afleveringen van Eetstoornissen: Maskers Af zijn nu hier te bekijken. Hieronder bekijk je alvast de aflevering met Esther: