Columnist Maddy Stolk (49) vertelt over haar leven na haar hersenbloeding. Deze week schrijft ze over ondoordachte beslissingen, die haar tóch veel goeds hebben gebracht.
In de loop van mijn leven heb ik een flink aantal stompzinnige beslissingen genomen – sommige ervan waren monumentaal stupide. Zo was daar die keer dat ik motorrijles kreeg in de jungle van Colombia. De vriendin die mij op haar motor zette, zei van tevoren: “Je moet een beetje tipsy zijn. Niet dronken, maar nét een beetje aangeschoten. Dan denk je niet te veel na en maak je het niet ingewikkelder dan het is.” Voor de goede orde: dit was echt middenin de jungle, dus er was geen ander verkeer en ik bracht geen mensenlevens in gevaar. Maar ik zeg het er toch maar even bij: don’t try this at home.
Tegen de tijd dat ik opstapte was de zon al lang en breed onder en tot mijn eigen verbazing reed ik in één keer weg. Overmoedig reed ik een eindje door het donker, tot ik begon na te denken – in mijn geval vaak het begin van de ellende. Hoe rem ik eigenlijk? Waar gaat dit pad naartoe? Wonen er mensen op deze berg? Het duurde niet lang voor ik in het struikgewas tuimelde en ik erachter kwam dat je een 750 CC motor niet zomaar optilt als-ie eenmaal ligt. Er restte mij niets dan een schietgebedje doen dat mijn vriendin me zou weten te vinden.
