Na mijn first date met Deniz word ik ’s morgens wakker van zijn eerste app. ‘Goeiemorgen schat.’ We blijven de hele dag over en weer appen.

Wat ik aan het doen ben, wat ik aanheb, of ik nog aan hem gedacht heb of ik nog een foto van mezelf wil sturen. ‘Ik vind het gewoon leuk om naar je te kijken. En te dromen.’

Hij wil me graag die vrijdag weer zien en we plannen onze tweede date. En terwijl ik zo langzamerhand een beetje begin te zwijmelen over Deniz, breekt een noodsituatie uit. Een van mijn vriendinnen heeft sinds drie jaar een relatie. Een latrelatie, met – volgens onze overtuiging – een geestelijk volwassen vent, uitgebalanceerd, iemand met wie ze in veiligheid kan ruziepotten zonder dat het direct het einde betekent.

Ze knijpt haar handen dicht met hem. Eerlijk gezegd vind ik dat hij zijn handen moet dichtknijpen, want zij is beeldschoon, slim, grappig en uniek. Na haar scheiding is ze op haar liefdespad al heel wat losers tegengekomen, dus ja, als je dan zo’n prijspakker tegenkomt, gaat je hart wel wuiven. Dit is Het. Totdat Het niet meer is…

De afgelopen weken was er een aantal vreemde voorvallen. Wanneer zij op zijn laptop even haar mail checkte, kwamen er apps binnen van een vrouw. Ze opende ze niet, maar het zaadje van de achterdocht was geplant. Op een regenachtige avond besloot ze spontaan bij hem langs te gaan en belde aan. Tot haar stomme verbazing liet hij haar met een kutsmoes niet binnen. Hij was niet lekker, sliep al, het was ook nog enorme rommel binnen en ze droop met een zwaar hart af.

Als een inspector Clouseau ging ze op onderzoek uit en om een lang verhaal kort te maken: hij is een enorme leugenzak. En dat is nog eufemistisch uitgedrukt. Hij heeft een dubbelleven. De man van wie ze houdt, is niet de man van wie ze houdt. Hij werkt niet alleen helemaal niet waar hij zegt te werken, maar heeft ook in de tussentijd bij een ander een kind verwekt. En die ander lag in zijn bed toen zij op die avond in de regen aanbelde. De hele relatie blijkt een kaartenhuis. Volledig ingestort, net als zij nu. Snikkend zit ze op de bank. Ze begrijpt het niet, ze begrijpt het leven niet meer.

Wat is dat toch met mannen? Waarom gaan zoveel mannen vreemd? Nu is dit wel een heel apart geval. Op de schaal van hufterigheid is dit exemplaar een dikke tien-plus. De doorsnee vreemdganger is niet zo apart. Sterker nog, ik heb het gevoel dat nagenoeg alle mannen vreemdgaan, behalve diegene die er de kans niet toe krijgt – en natuurlijk de held die naast jou op de bank zit. Dat heb ik ook altijd gedacht, die sukkel van mij doet dat niet. Maar ik kwam er tijdens of na mijn relatie(s) altijd achter dat er buiten de deur seksueel gerecreëerd werd. In meer of mindere mate.

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik zelf ook weleens iemand buitengewoon interessant heb gevonden, ook al zat er iemand thuis op mij te wachten. Maar ik ben nooit tot actie overgegaan. Ik vind vreemdgaan eigenlijk een beetje als het totaal overschatte standje 69. Het lijkt allemaal reuze geil, maar je kunt je op geen van beiden focussen. Niet op het geven, niet op het ontvangen. En de neuzen staan letterlijk de verkeerde kant op.

Ik vraag me af waarom ik eigenlijk nog afspreek met een vent, het is allemaal same shit, different toilet. Maar aan deze overpeinzing heeft mijn vriendin nu niets. Haar hart ligt op de grond, in duizend stukken. Zelfs de prosecco en de Ben & Jerry’s bieden geen soelaas. Ik ken het gevoel en ik weet dat het op den duur minder wordt. Het enige wat ik dan ook tegen haar kan zeggen is: “Doorademen lieverd, gewoon doorademen.”

Sophie (58, pseudoniem) is journalist, moeder en columnist bij LINDA.nl. Ze is volop aan het daten en neemt je mee in haar ervaringen. De volgende aflevering verschijnt zaterdag 20 juni om 12.00 uur op LINDA.nl.

Wil je de columns van Sophie nog gemakkelijker volgen, schrijf je dan in voor onze nieuwsbrief. De nieuwe aflevering verschijnt vanzelf in je mailbox.

Lees ook
‘Hij schrijft: ‘Je bent alleen vegan geworden door de toyboy die je erop nahield”