Inmiddels studeren de vriendinnen uit Breda allemaal verspreid over het land, maar één ding verbindt hen: hun vriendin Megan. Ze werd in 2019 op vijftienjarige leeftijd doodgestoken door haar ex. Nu, 2,5 jaar later, willen ze graag een basketbalveld om haar te eren.
De vier vriendinnen zijn een inzameling gestart voor een basketbalnet bij het trapveldje vlakbij Megans huis.
Bobbie, een van Megans vriendinnen vertelt aan Hart van Nederland dat het hen nog steeds bezighoudt. “Het leeft nog steeds. Het is alweer even geleden, maar dit vergeet je nooit. Het blijft altijd een heel groot deel van ons leven.”
Megan werd doodgestoken door haar ex. Die was destijds zeventien jaar. Hij werd veroordeeld tot twee jaar jeugddetentie en jeugd-tbs. De maximale straf. Dat voelt nog steeds niet eerlijk, vertelt vriendin Marieke. “Het is wel de maximale straf, maar ik vind dat het nog steeds best wel weinig is. De familie van die jongen krijgt hem over een paar jaar terug en Megan komt nooit meer terug.”
Hoewel ze allemaal ergens anders studeren, houdt Megan hen bij elkaar, zegt Bobbie. “Op haar verjaardag en haar sterfdag zoeken we elkaar altijd op. We zijn een superhechte groep. Voorheen waren we dat al, maar zoiets doet wel iets. Je vindt steun bij elkaar en begrijpt elkaar als geen ander.”
Megan deed niets liever dan basketballen. Daarom willen ze ook graag een basketbalveld om haar te herinneren. Bobbie: “Een van de vaders van de meiden heeft contact gelegd met de gemeente en een rekening geopend voor donaties. In eerste instantie gingen we voor één basket, maar die vader heeft nog een keer bij gemeente gevraagd of er niet eentje bij kan. Dan kun je ook echt een wedstrijdje spelen. De gemeente vond het goed, maar we moeten dan dus dubbele aan geld ophalen.”
Het geld voor één basket was afgelopen weekend al bij elkaar. Voor een tweede basket hebben ze 8400 euro nodig. Of ze dat bedrag al hebben bereikt is niet bekend.
“We willen haar in een mooi en positief daglicht zetten. We willen dat mensen haar niet alleen zien als het ‘meisje van ‘ maar meer als de lieve en bijzondere Megan, die zo genoot van het basketbal. Dat mensen haar herinneren als het mooie mens dat zij is.”
Ouders doodgestoken Megan (15) schrijven emotionele, open brief
