Dronken mensen op straat en bonkende muziek tot in de late uurtjes. Dát wilden buurtbewoners van de Amsterdamse Jordaan niet meer. Wat ze wél wilden was een gezellig buurtcafé met een schappelijke sluitingstijd en dat is door een slimme constructie gelukt.
De nieuwe cafébaas, Floris Burgers, vertelt aan LINDA hoe de omwonenden dat voor elkaar hebben gekregen.
In het pandje op de hoek van de Eerste Boomdwarsstraat hebben al veel restaurants en cafés hun onderkomen gehad. Al 35 jaar lang heeft het gebouw een horecavergunning en dat was voor de buurtbewoners niet altijd even leuk. Sommige eigenaren maakten er een potje van en hielden de deuren tot in de vroege uurtjes geopend. De buurt, die bestaat uit een mix van ouderen, jongeren en veel gezinnen, zat daar niet meer op te wachten.
Buurtbewoners die vlakbij het pand wonen, besloten dat het anders moest. Zij stapten in als investeerders en zochten naar mensen die het horecagedeelte wilden opzetten en leiden. Daar hadden Floris Burgers, Marieke Lensvelt, Leonard van Buitenen wel oren naar: “De gesprekken liepen van het begin af aan goed met de omwonenden. Hun enige eis was dat we niet tot in de late uurtjes open mochten. Daar gingen we als nieuwe cafébazen mee akkoord en de rest is geschiedenis.”
Burgers en Lensvelt stapten vervolgens in de auto met aanhanger. “We zijn naar Frankrijk gereden en allerlei markten en brocantes afgegaan om daar stoelen, servies, tafels en noem maar op te kopen. Daarmee konden we het café huiselijk maken.” En dat is ook precies het idee van het nieuwe buurtcafé: een buurthuiskamer. “Iedereen moet zich er welkom voelen. Je kunt hier dus komen met je oma of met je hippe neef uit Berlijn.”
Een café dat tot in de late uurtjes open is, moet je ook helemaal niet willen in de nauwe straatjes van de Jordaan. “Het is een klein, gemoedelijk dorp in een grote stad. Hierbij past geen plek waar mensen dronken de deur uitlopen midden in de nacht.”
Zaterdag was de opening van het café dat de naam Café R. de Rosa draagt. “Het was heel gezellig. Vooraf hadden we briefjes in de brievenbussen gedaan om kennis te komen maken en daar waren veel mensen op afgekomen.”
De buurtbewoners die zijn opgetreden als investeerder zijn ook tevreden. “De levendigheid van een café hoort er hier ook wel bij, maar dan wel op zo’n manier dat het echt hier past. Ik denk dat we daar aardig in geslaagd zijn. Dat omwonenden een vinger in de pap hebben gehad, heeft uiteraard ook geholpen.”
Pakketbezorger Kees moest weg bij PostNL, maar daar stak de buurt een stokje voor: 'De tranen rolden over mijn wangen'
