Politieke onvrede

Inmiddels staan de protesten symbool voor de algehele politieke onvrede in de Chinese stad en worden de confrontaties met de politie steeds grimmiger. Duizenden demonstranten namen vorige week universiteiten in en waren daarbij niet bang grof geweld te gebruiken. Agenten raakten gewond, en één betoger kwam om om het leven door een schot van de politie. Op Hongkong University liggen de politie en demonstranten na twee dagen nog steeds met elkaar in de clinch.

Lees ook
Nederlandse Crystal woont in Hongkong: ‘Mensen durven niet naar buiten’

Universiteit

Eigenlijk had Ester maandag een hoorcollege moet geven aan die universiteit. Ze promoveerde er en runt nu een bedrijf in het behoud van erfgoed in Zuidoost-Azië. In haar werk kwam ze altijd al veel politieke onvrede tegen. De protesten verbazen haar dan ook niet, maar ze had nooit verwacht dat het zo zou escaleren. “In het begin denk je toch: misschien is het zo weer voorbij. Wie je ook spreekt, iedereen vraagt zich af hoe het zo uit de hand is gelopen.”

Boodschappen doen

Naar je werk, boodschappen doen en naar het café: het kan allemaal nog steeds, vertelt Ester. Wel is de sfeer afgelopen week grimmiger geworden. “Eerst wist je altijd wel wat je wanneer kon verwachten, maar nu kun je in het centrum ineens een barricade tegenkomen of een steen op je autoruit krijgen.” Maar vooral de stilte op straat valt Ester op. Beschadigde metrostations zijn ingepakt in plastic, en winkelcentrums en toeristisch attracties worden weinig bezocht. “De stad is minder levendig geworden.”

Lees ook
Twee miljoen mensen protesteren tegen uitleveringswet Hongkong en eisen vertrek leider

Tweedeling

Wat Ester “het meest angstaanjagend” vindt, is de verwijdering tussen het blauwe kamp – de demonstranten – en het gele ‘pro-China’ kamp. “Er is geen midden meer, en dat merk je overal.” Had ze maandag wel lesgegeven, dan had ze die tweedeling ook daar gemerkt.”Je krijgt mensen niet meer zo snel gemotiveerd om harmonieus samen te werken.” Iedereen weet van elkaar of ze wel of niet demonstreren, legt Ester uit. “Ik weet niet hoe die groepen – ook als dit allemaal over is – ooit nog bij elkaar moeten komen. Heel eng.”

Niet vrolijk

Die verdeeldheid kost enorm veel energie – in welk kamp je ook zit, zegt Ester. “Mensen hebben slapeloze nachten: ze waren of de hele nacht aan het protesteren of lagen in bed te tobben over hun toekomst.” Als expat kan Ester nog altijd de stad ontvluchten. “Met een Nederlands paspoort heb ik een plan B en C. Veel lokale mensen hebben die optie niet en dat levert veel stress op.” Ieder gesprek gaat erover, zegt Ester. “Het is allemaal niet vrolijk om te zien.”