Als student is de 23-jarige Bess vaak in de club te vinden. Maar na een avond stappen met haar vriendinnen krijgt ze ineens een piep in haar oor. En die is nooit meer weggegaan.
Bess* (23) vertelt LINDA.meiden over haar leven met tinnitus.
Trigger warning: dit artikel gaat over depressie, zelfbeschadiging en suïcidale gedachten.
Net zoals vele andere jongeren geniet Bess van haar studentenleven. Ze is vaak samen met haar vrienden uit en geniet op zo’n avond van de harde muziek die gedraaid wordt. Ze is daardoor na een festival of feest best vaak thuisgekomen met een piep in haar oor, maar deze is de dag erna altijd weggegaan. Tot die ene stapavond. Bess komt thuis met een piep die de volgende dag niet is verdwenen. “Ik ben vaak gewaarschuwd door mensen om mij heen die zeggen dat ik oordopjes in moest doen. Op een aantal festivals heb ik dat gedaan, maar tijdens het uitgaan zag ik hier de ernst niet van in. Zelfs niet als we vlak bij de boxen aan het dansen waren.”
Op haar tweeëntwintigste komt Bess thuis na een avond uitgaan in haar vaste club. Ze merkt als ze in bed ligt dat ze last heeft van een suizend geluid in haar linkeroor. “Toen ik de volgende ochtend nog steeds een piep in mijn oor ervaarde was ik niet meteen ongerust. Ik dacht gewoon dat het langer duurde dan ‘normaal’ en het na enkele dagen wel weer over zou zijn. Dit had ik helaas verkeerd ingeschat.”
Na een week heeft Bess nog steeds last van de piep. Ze besluit een afspraak te maken bij haar huisarts. “Hij heeft mij toen meteen doorverwezen naar de KNO-arts. Die heeft verschillende onderzoeken uitgevoerd en stelde de diagnose tinnitus.”
“Ik had er weleens van gehoord, maar was me totaal niet bewust van de gevolgen ervan. Bij het ziekenhuis hebben ze me gelukkig goed opgevangen en me veel over het onderwerp verteld.”
De piep die Bess inmiddels al twee jaar in haar linkeroor hoort zal nooit meer weggaan. “Het is mentaal heel heftig om de piep de hele dag te ervaren. Ik ben gestopt met uitgaan, bang voor verslechtering. Ook als ik word gevraagd voor een huisfeestje vraag ik of de muziek zo zacht mogelijk kan. Anders kom ik niet.”
“Het eerste jaar na mijn diagnose ben ik depressief geworden. De piep lijkt elke dag erger te worden en ik zie soms geen uitweg meer. Ik ben mijn hele studentenleven verloren door niet het advies van anderen op te volgen. In een stille ruimte lijkt het alsof mijn piep door heel de kamer galmt. Ik heb vaak met een bebloed voorhoofd in bed gelegen, nadat ik mijn hoofd tegen de muur aan dreunde, hopend op een minder harde piep. De laatste keer werd mijn voorhoofd zelfs nog gehecht bij de eerste hulp. Toen wist ook mijn beste vriendin dat het slecht met me ging. Zij heeft me toen gedwongen contact op te nemen met de GGZ.”
Bess volgt nu al twee maanden therapie. “Ik heb nog een lange weg te gaan, maar de psycholoog helpt me met het om kunnen gaan met tinnitus. Het is fijn dat ik er met iemand over kan praten die er verstand van heeft. Als ik denk aan de toekomst, dat de piep nooit meer weggaat, maakt dit me bang. Voor nu helpt de therapie en ga ik er weer wat vaker op uit met mijn vrienden. Maar jaren vooruit durf ik nog niet te kijken.”
De naam van Bess* is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Worstel je met depressieve- en/of suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 0800-0113 of ga naar www.113.nl. Stichting Zelfmoordpreventie is 24 uur per dag en zeven dagen per week bereikbaar.
Anouk (21) heeft tinnitus en non-stop een piep in haar oor: 'Ik verlang zo naar stilte'
