Nieuws van de buurman

Tijdens de hospi vertellen Ambers nieuwe huisgenoten dat haar contract voor onbepaalde tijd is. “Dat vond ik top, want ik was al lang op zoek naar een vaste plek. Ik moest alleen een allonge (aanvullende huurovereenkomst red.) ondertekenen. Daarmee werd mijn naam aan het gezamenlijke contract toegevoegd.”

Enthousiast verft Amber haar muren. “Ik bracht zelfs mijn oma’s zware, antieke kast naar Amsterdam. Vier weken later kwam ik onze buurman in de voortuin tegen. Hij zei nonchalant: ‘Jullie moeten eruit, hè?’. Ik keek hem verbaasd aan. Mijn buurman vertelde dat hij in een groep zat voor vergunningsaanvragen. Blijkbaar had onze huisbaas een aanvraag voor een zelfstandige woning gedaan.”

Uit huis gezet

Amber deelt het nieuws in de groepsapp van haar huis. “Niemand had iets gehoord van de huisbaas, dus we besloten hem te mailen. Uit dat mailcontact werd helaas niet veel duidelijk. Pas twee maanden later, begin februari, hoorden we dat we er eind maart uit moesten. Dit was blijkbaar de einddatum die op ons gezamenlijke contract stond.”

Het hele huis reageert geschokt. “Sommigen woonden er al vijf jaar. Zij vonden het bizar dat de huisbaas het niet eerder had verteld. Ik geloofde het zelf nog niet helemaal. Hij kan ons er toch niet op zo’n korte termijn uitzetten?”

Yasmine (22) zit dagen zonder water door uit de hand gelopen feest: 'Iemand reed in op de leidingen'Lees meer

Juridisch loket

Om dit te onderzoeken, klopt Amber samen met haar huisgenoten bij het juridisch loket aan. “Zij zeiden dat we op basis van ons contract niet zomaar het huis uitgezet mogen worden. Sommige huisgenoten woonden al jaren in het pand en hadden recht op een vast contract. Daarom kregen we hulp van een woonorganisatie.”

Boze mail

Samen met de woonorganisatie stellen Ambers huisgenoten een mail op naar hun huisbaas. “Er stond basically in dat we niet akkoord gingen met verhuizen. Een reactie kregen we in eerste instantie niet, totdat we een herinnering stuurden. Toen ontvingen we een boze mail.”

De huisbaas dreigt dat alle bewoners voor iedere dag dat ze langer in het huis blijven een boete van 350 euro moeten betalen. “Aan de toon van de mail was af te lezen dat hij met gestrekt been in de zaak stond. De kamers moeten allemaal op tijd en leeg worden opgeleverd – anders zwaait er wat.”

Toch verhuizen

In eerste instantie willen al Ambers huisgenoten hun recht halen en in het huis blijven. “Maar één voor één vonden steeds meer mensen een andere kamer. Uiteindelijk waren er maar vier mensen die wilden blijven. Dan sta je een stuk minder sterk dan met z’n tienen.”

Daarom besluit Amber terug te verhuizen naar haar ouders. “Ik heb geen zin of geld voor een kort geding en een rechtszaak. Aan de ene kant vind ik het vervelend dat mijn huisbaas nu z’n zin krijgt, maar ik zou ook niet meer fijn kunnen wonen in dat huis.”

Onveilig gevoel

De laatste weken in de woning voelt Amber zich ongemakkelijk. “Het huis wordt steeds leger en door het boze mailcontact voel ik me niet meer helemaal veilig. Ik dacht laatst opeens: wat als mijn huisbaas in de gang staat? We zijn een soort indringers van ons eigen huis geworden, omdat we weten dat de eigenaar ons er niet in wil hebben. Gelukkig heb ik bij mijn ouders een fijne kamer, maar het zoeken naar een nieuwe kamer blijft een struggle.”

Oproep

Heb jij net als Amber een vervelend verhaal over je studentenhuis? Of een verschrikkelijke huisbaas, smerige kamer of andere bizarre ervaring waar je alles over wilt delen? Mail dan je verhaal en leeftijd naar anne.schiphof@linda.nl onder vermelding van ‘Kamer en Kwel’.

Christels roomie gaat met haar moeder in bad: 'De badkamer is dan uren bezet'Lees meer