Een half jaar in het buitenland studeren? Dat gaat de tijd van je leven zijn – althans, dat is wat iedereen zegt. Ellis (25) verwachtte dé ‘Emily in Paris’-experience in Parijs, maar voelde zich in plaats daarvan heel eenzaam.
Aan LINDA.meiden vertelt ze over de hoge verwachtingen die ze had – met name over de vrienden die ze daar wilde maken.
Na corona wil Ellis haar studie afsluiten met een bang. “Mijn oog viel op een mode-minor in Parijs en dat leek me geweldig. Op mijn zestiende had ik al een jaar in Engeland gewoond. Dat was fantastisch: ik zat bij een leuk gastgezin en heb er twee goede vriendschappen aan overgehouden. Dus ik kon niet wachten om dat nog een keer mee te maken; een soort Emily in Paris 2.0.”
Op het moment van vertrek woont Ellis net een jaar in Rotterdam. “Tijdens corona was het moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen daar. Na een jaar had ik wat vrienden gemaakt met wie ik veel uitging, en ik had een nieuwe relatie. Het voelde alsof ik in de startblokken van mijn Rotterdamse leven stond. Daarom stapte ik de Thalys in met een dubbel gevoel.”
Henco en Josh lanceren 'Tinder' voor vinden van studentenkamer: ‘Nooit verwacht dat het zo hard zou gaan’
Ondanks de timing van haar exchange, heeft Ellis zin om Parijs te ontdekken. “De eerste week was heerlijk. Mijn moeder was mee. We zaten op terrasjes en liepen door de stad, terwijl de zon volop scheen. Maar zodra zij weg was en de lessen begonnen, werd het stiller.”
Ellis ontdekt dat ze slechts tweeënhalve dag per week les heeft. “De rest van de week was ik op mezelf aangewezen. Hoewel ik veel klasgenoten had, ontstonden er al snel groepjes. Nederlanders bij Nederlanders, Fransen bij Fransen, Spanjaarden bij Spanjaarden. En ik? Ik wilde het liefst internationale vrienden maken, dus sloot me niet meteen bij de Nederlanders aan.”
Waar de Nederlanders al snel samen uit eten gaan en musea bezoeken, probeert Ellis een connectie te vinden met de andere internationals. “Hoewel iedereen heel aardig was, werd ik niet automatisch uitgenodigd. Ik dacht: als ze mij niet uitnodigen, willen ze me er vast niet bij hebben. Achteraf weet ik dat iedereen hoopte uitgenodigd te worden. Weinig mensen durfden alleen het initiatief te nemen. En ik dus ook niet.”
Langzaam zondert Ellis zich steeds meer af van de rest. “Ik woonde net buiten Parijs, dus elke afspraak betekende een halfuur in de metro. Vooral ’s avonds was dat lastig, omdat de metro maar tot elf uur ging. Dat maakte de drempel om iets te ondernemen heel hoog.”
Mascha (19) ging reizen in plaats van studeren: 'Heel veel nieuwe mensen ontmoet'
Naarmate de weken vorderen, wordt Ellis strenger voor zichzelf. “Ik móést de deur uit en mensen appen van mezelf, maar ging daardoor alles overdenken. Op een gegeven moment kwam ik hele weekenden de deur niet uit. Dan werd ik vroeg wakker, deed ik m’n make-up, trok ik een leuke outfit aan…. en dan?
Dan scrollde ik op social media, maakte ik een koffietje, belde ik met m’n vriend. Ik zocht afleiding om maar niet de deur uit te moeten. Er waren zelfs momenten waarop ik in de gang stond, naar de voordeur keek en me weer omdraaide. Ik had de lat om iets te gaan doen veel te hoog gelegd voor mezelf.”
Ellis vertelt dat haar mentale gezondheid al wankelde voordat ze naar Parijs ging. “Ik was in Rotterdam al zoekende naar mezelf. Ik had geen contact meer met een hele goede vriendin van me – met wie ik vijftien jaar close was. We waren simpelweg uit elkaar gegroeid. Door die gebeurtenis was ik vriendschap opnieuw aan het ontdekken en dacht ik er veel over na.
In Parijs werd ik daar keihard mee geconfronteerd. Als ik daar vriendinnen met elkaar zag lachen in het park, voelde ik een steek. Ik zat weleens huilend op een bankje, omdat ik zó erg de connectie met anderen miste. Dan ging ik heel erg in mijn hoofd zitten en kon ik me alleen op de wereld voelen. Waar houdt het op met de hele tijd nieuwe connecties aangaan?”
Ken je 'friend bombing' al? Zo herken je 'love bombing' in vriendschappen
Pas in de laatste twee maanden vindt Ellis aansluiting bij twee andere Nederlandse meiden in haar klas. “We deden een groepsproject samen en ze waren zó lief. Terwijl ik van tevoren had ingevuld dat zij niet mijn soort mensen waren. Ze namen me op in hun groep en ineens kon ik ademhalen. We gingen samen naar musea, eten, gewoon lol maken. Zonder dat ik meteen op zoek ging naar de diepe connectie die ik miste.”
Dat besef veranderde alles. “Ik was zó gefocust op diepe connecties dat ik het plezier vergat. Terwijl vriendschap ook gewoon begint bij samen lachen en leuke dingen doen. Niet alles hoeft meteen soul level te zijn.”
Bij terugkomst in Nederland neemt Ellis zichzelf iets voor. “Ik wilde me volledig op mijn vriendschappen focussen in 2024. Niet op werk, niet op mijn relatie – die dingen gingen gewoon goed. Ik wilde investeren in de mensen om me heen. En dat is gelukt. Ik heb nu écht fijne vriendschappen.”
Wat ze wil meegeven aan anderen die een exchange overwegen? “Je moet er zelf werk van maken. Sluit je aan bij mensen en laat je vooroordelen thuis. Bizar achteraf, want ik zie mezelf ook als een open-minded persoon. Toch had ik in Parijs al meteen een – onterecht – idee van wie er wel en niet bij me paste. En misschien wel het belangrijkste: wacht niet tot iemand jou uitnodigt. Organiseer zélf. Vriendschappen vind je soms ook op gekke plekken, en in mensen van wie je het niet had verwacht.”
Nikée heeft geen vrienden: 'Ik voelde me vaak afgewezen'
